امروز روز تاسوعا و فردا روز عاشورا است. روز عاشورا ،اوج همین حادثه ی عظیم و بزرگ است. حسین بن علی (علیه السلام )با ساز وبرگ جنگ به کربلا نیامده بود.کسی که میخواهد به میدان جنگ برود،کسی که می خواهد به میدان جنگ برود ،سرباز لازم دارد ،اما امام حسین (علیه السلام) زنان وفرزندان خود را هم با خودآورده است این به معنای آن است که اینجا باید حادثه ای اتفاق بیفتد که عواطف انسانها را در در طول تاریخ هموارهبه خود  متوجه کند،تاعظمت کار امام حسین(علیه السلام) معلوم شود. امام حسین (علیه السلام) میداند که دشمن پست و رذل است؛می بیند کسانی که به جنگ او آمده اند،عدهای جزو اراذل و اوباش کوفه اند که در مقابل یک پاداش کوچک و حقیر ،حاضر شده اند به چنین جنایت بزرگی دست بزنند؛

میداند که بر سر زن و فرزند او چه خواهند آورد . امام حسین (علیه السلام) از اینها غافل نیست؛اما در عین حال تسلیم نمی شود،از راه خود بر نمیگردد،بر حرکت در این راه پا فشاری می کند . پیداست که این راه چقدر مهم است ؛این کار چقدر بزرگ است.