غیبت در لغت به معنای پنهان شدن از دیدگان است و غایب به کسی گفته می شود که حاضر و ظاهر نیست.مخفی شدن از دیدگان مردم را غیبت می نامند و از همین جهت است که به مخفی شدن آفتاب هم غیبت اطلاق می شود،خواه اینکه در پشت ابر مخفی شود یا اینکه از خط افق غروب نماید، در هر دو صورت می توان گفت که آفتاب غایب گردید.بنابراین می توان نتیجه گرفت که غیبت،همیشه ملازم با عدم حضور یک شخصیت نیست.

شخصیت والای امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) هم ،بنابر خواست حکیمانه خداوند ،تن به غیبتی طولانی سپردند که در بعضی اوقات به صورت عدم حضور فیزیکی ایشان تحقق می یابد و گاهی اوقات به صورت حضور ناشناس در بین مردم،جهت تدبیر امور آنان ، رخ می دهد.

ادامه »

رجب وشعبان که می شود کم کم یک عده شکل و شمایل مهمان پیدا می کنند ،لبانشان رو به خشکی می رود ،چشمانشان اشک آلود می شود،عده ای هم اهل سحر می شوند،رجب به نیمه نرسیده جمعی بار رمضان خود می بندند،سحرها را بیداری و روزها را روزه تمرین می کنند.گروهی دیگر رمضان که می شود به جمع مهمانان ملحق می شوند،با رغبت یا از سر تکلیف و ناچاری .یک عده هم نه آمده و نه می آیند ،یک عده همیشه بوده اند و البته در رجب و شعبان سوزشان بیشتر می شود.

حکایت منتظران هم همین است،برخی زمان ظهور تازه می خواهند بیایند.برخی نه آمده اند و نه می خواهند بیایند،برخی نزدیکی های ظهور ملحق می شوند،گروهی هم همیشه بوده اند،سالها قبل از ظهور چنان وظیفه مدار بوده اند که گویی ظهور رخ نموده ،گویی غیبت برایشان مانند مشاهده امام است.

ادامه »

عید مبعث ، عید برانگیخته شدن،

عید تولد اسلام عزیز ،با ندای «إقرا بِاسمِ رَبِّک»از حرای عبودیتِ

احمد مختار (صلی الله علیه وآله و سلم)

مبارک باد.