رمضان در نهج البلاغه(خطبه 110)
برترین وسیلهای که متوسلان به خدا به آن توسل میجویند ایمان به خدا و پیامبر اوست و جهاد در راه خدا که قلّه رفیع اسلام است و کلمه اخلاص که هماهنگ با فطرت انسانی است و برپاداشتن نماز که حقیقت دین و آئین است وادای زکات که فریضه واجب است و روزه ماه روضان که سپری در برابر عذاب الهی است و حج عمره و… .
در این خطبه ده رکن از ارکان اسلام را توضیح دادهاند که ششمین رکن روزه است.
وَصَومُ شَهرِ رَمَضَان فَإِنَّهُ جُنَّةُ مِن العقاب . تعبیر جُنَّةُ (سپر) دربارۀ روزۀ ماه رمضان که یک وسیله مهم دفاعی در میدان مبارزه است به خاطر آن است که سرچشمه اصلی گناهان، وسوسه های شیطان و ابزار شیطان هوای نفس است هنگامی که به وسیلۀ روزه شهوات در کنترل عقل در آیند انسان با این وسیلۀ دفاعی از حملات شیطان محفوظ میماند.
تعبیر جُنَّةُ مِن العقاب در کنار جُنَّةُ مِن النار آمده ، هر دو یک معنا دارند .در حدیث کافی بهرحال در فضیلت روزه همین بس که انسان را از جهان بهیمیت به سوی جهان فرشتگان میبرد و بر بساط قرب خداوند جای میدهد.
منبع: شرح نهج البلاغه ،آیت الله مکارم شیرازی