خدایا تو را ستایش به شمارۀ هر درخت وبرگ،وتو را ستایش به شماره هر سنگ ریزه وکلوخ،و تو را ستایش به عدد هر تار مو و کرک، و تو را ستایش به شمارۀ روزهای دنیا وآخرت ، و تو را ستایش به شمارۀ اختران آسمان.
خدایا ای پروردگار ما تو را است ستایش یکسر، وتو را است پادشاهی یکسر، و خیر و خوبی یکسر به  دست تو است ، و همه کارها بدو بازگردد جه آشکارش و چه نهانش ، خدایا تو را ستایش بر آزمایش و رفتارت با ما قدیمش و جدیدش، و به خصوص نسبت به من که مرا آفریدی و هدایت فرمودی، ونیکو آفریدی و نیکو هدایتم فرمودی و تعلیم کردی و نیکو تعلیم دادی.
(خدایا )اندوههای ما را درمورد کارهای دین و دنیامان از ما برطرف گردان، وما را به همان اندازه از روزی ات که برایمان مقرر فرموده ای قانع کن،و از ما درگذر و تا زنده مان داری به ما تندرستی بده، و به ما در دنیا وآخرت نعمت بده، واز عذاب دوزخ نگاهمان دار، و درود خدا بر محمد وخاندانش.

منبع : صحیفه علویه تألیف عبدالله بن صالح سماهیجی ترجمه آیت الله سید هاشم رسولی محلّاتی

اَللُهُمَّ یا ذَاالمِنَنِ السّابِغَةِ وَ الالآءِ الوازِعَةِ وَ الرَحمَةِ الواسِعَةِ وَ القُدرَةِ الجامِعَةِ وَ النِّعَمِ

 الجَسیمَةِ وَالمَواهِبِ العَظیمَةِوَ الاَیادِی الجَمیلَةِ وَ العَطایا الجَزیلَةِ …(مفاتیح الجنان)

ترجمه:خدایا ای دارای منتهای کامل وبخشش های بازدارنده از حرام ورحمت پهناور و قدرت جامع و نعمت های تناور و موهبتهای بس بزرگ ودستگیری های زیبا وعطایای بسی برجسته…

این ماه را شرافت و مکانت بزرگی است و یکی از جهات شرافت آن این است که از ماه های حرام و موسم دعا است و در زمان جاهلیت نیز به این خاصیت معروف بوده و مردم آن زمان برای برآمدن حاجات خود انتظار آن را می برده اند و در این باب حکایت عجیبی است که سید جلیل ـ اعلی الله مقام  ـ در کتاب اقبال به آن اشاره فرموده است و نیز این ماه چنان که در بعض روایات وارد گشته ماه امیرالمؤمنین علیه السلام می باشد؛ چنانچه ماه شعبان ماه رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) و ماه رمضان ماه خداست.

و از مهمات مراقبات در آن، از اول تا آخرش به یاد آوردن حدیث ملک داعی است بنا بر آنچه از پیغمبر(صلی الله علیه و آله و سلم) روایت گردیه است که فرمود: « خدای تعالی در آسمان هفتم فرشته ای قرار داده که به آن داعی گویند و چون ماه رجب درآید این فرشته در هر شب آن تا بامداد بانگ بردارد که خوشا به حال یادکنندگان  خدا! خوشا به حال فرمانبرداران از خدا! و خدای تعالی فرماید:من همنشین کسی هستم که با من همنشینی کند و فرمانبر کسی باشم که فرمان برد و آمرزنده کسی هستم که از من طلب آنرزش کند.ماه، ماه من است و بنده، بندۀ من است و رحمت، رحمت من است.هر کسی  که را در این ماه بخواند او را پاسخ دهم و هر کس از من چیزی بخواهد به او بخشش نمایم و هر کس از من راه بجوید او را راهنمایی کنم من این ماه را رشته ای بین خود و بندگانم قرار داده ام هر کس به آن بپیوندد به من برسد.»

ادامه »