«خدا رحمت کند عمویم عبّاس را که برادر را بر خود ایثار کرد و جان شریفش را فدای او نمود تا اینکه در یاری او دو دستش را قطع کردند و حقّ تعالی در عوض دو دست او دو بال به او عنایت فرمود که با آن دو بال با فرشتگان در بهشت پرواز کند واز برای عبّاس(علیه السلام) در نزد خدا منزلتی است در روز قیامت که مغبوط جمیع شهداء است و جمیع شهدا را آرزوی مقام اوست. »

منبع:روزها و رویدادهای سال قمری،دفتر امور فرهنگی وزارت کار و امور اجتماعی

اصولاً انسانهای بزرگ و دانشمند که از حکمت های نظام هستی برخوردارند، بیشتر عمل می کنند و کمتر حرف می زنند.

امام کاظم (علیه السلام) در این مورد فرمود:

«یا هشام! قلَّةُ المَنطِقِ حِکَمٌ عَظیمٌ ، فَعَلَیکُم بِالصَّمتِ فَإِنَّهُ دَعَةٌ حَسَنَةٌ وَ قلَةُ وزرٍ وَ خِفَّةٌ مِنَ الذُّونُوبِ؛» (تحف العقول، ص414)

ای هشام! کم گویی حکمت بزرگی است . بر شما باد به خموشی که شیوه ای است پسندیده و سبک باری و تخفیف گناه است.لذا توصیه می شود که انسان کم گوی و گزیده گوی باشد.

(منبع:چشمه های معرفت، محمد تقی ناطقی)

امام موسی کاظم(علیه السلام) درباره ی توجه و تفکر عمیق و دقیق در دین خدا فرمود:

«تَفَقَّهُوا فِی دِینِ اللهِ، فَإِنَّ الفِقهَ مِفتاحُ البَصیرَةِ، وَ تَمامُ العبادَةِ، وَ السَّبَبُ ألَی المَنازِلِ الرَّفیعَةِ، وَ الرُّتَبِ الجَلیلَةِ فِی الدِّینِ وَالدُّنیا؛» ( بحار،ج78،ص322)

در دین خدا عمیق و دقیق تفکر واندیشه کنید؛ زیرا فهم دین، کلید هر بینایی، و راه نورانی به سوی هر روشنایی ، و عالی ترین قلّه ی عبادت و پرستش خداست.

شناخت دین و فهم درست آن ،بهترین وسیله و راه برای رسیدن به درجات بلند معنوی و اوج گرفتن به مراتب بلند در کارهای دین و دنیاست.

(منبع:چشمه های معرفت، محمد تقی ناطقی)