اصولاً انسانهای بزرگ و دانشمند که از حکمت های نظام هستی برخوردارند، بیشتر عمل می کنند و کمتر حرف می زنند.

امام کاظم (علیه السلام) در این مورد فرمود:

«یا هشام! قلَّةُ المَنطِقِ حِکَمٌ عَظیمٌ ، فَعَلَیکُم بِالصَّمتِ فَإِنَّهُ دَعَةٌ حَسَنَةٌ وَ قلَةُ وزرٍ وَ خِفَّةٌ مِنَ الذُّونُوبِ؛» (تحف العقول، ص414)

ای هشام! کم گویی حکمت بزرگی است . بر شما باد به خموشی که شیوه ای است پسندیده و سبک باری و تخفیف گناه است.لذا توصیه می شود که انسان کم گوی و گزیده گوی باشد.

(منبع:چشمه های معرفت، محمد تقی ناطقی)