آثاری که برای روزه ی واجب ماه رمضان در قرآن و روایات ذکر شده است بسیار عمیق  و ماندگار است.

آثاری نیست که یکی  دو روزه از دست برود. به سادگی هم به دست نمی آید.خیلی ها فکر میکنند روزه ی ماه مبارک رمضان صرفا یک حال خوش معنوی ایجاد میکند و میرود،*حال* هم که پایدار نیست.

در حالیکه قرآن کریم تقوا را اثر روزه اعلام فرموده((یا ایها الذین امنواکتب علیکم الصیام کما کتب علی الذین من قبلکم لعلکم تتقون)).

روزه بر ما واجب شده تا به تقوا برسیم . ((تقوا)) خوبی سطحی و زود گذر نیست. تقوا به ملکه ای گفته میشود که از خدا باوری عمیق نشأت می گیرد و به آسانی مانع گناه کردن فرد متقی می شود. ویکی از خوبیها هم نیست، برآیند همه ی خوبیها و فضائل است.

خداوند میفرماید:الم یعلموا ان الله هو یقبل التوبه عن عباده و یاخذ الصدقات(سورره توبه آیه104)

آیا نمیدانند که خدا توبه بندگانش را میپذیرد و صدقات آنان را دریافت میکند.منظور از (دریافت میکند )این عبارت زیباست که صدقه تا در دست پروردگار متعالی قرار نگیرد،به دست سائل نمی رسد.

پیامبرگرامی میفرماید:زمین قیامت سراسر آتش است،جز زیر سایبان صدقه.

اما وقت افطار از بهترین زمانهای صدقه دادن است که در این خصوص امام رضا(علیه السلام) میفرماید:هرکس هنگام افطار با یک گرده نان نیازمندی را صدقه دهدخدا گناهانش را می آمرزد و برای اوثواب آزادی برده ای از نسل حضرت اسماعیل (علیه السلام)می نویسد.

در حدیث است که امیرالمومنین علی -علیه السلام - فرمودند:«افضل الناس من جاهد هواه واقوی الناس من غلب هواه »، بهترین مردم کسی است که با هوای نفس خود مبارزه کند و نیرومندترین آنها کسی است که بر آن پیروز شود.

پس روزه داران از بهترین مردمند، چرا که با خواسته های نفسانی مبارزه می کنند، واگر با مراقبت و کوشش از روزه خویش این بهره را بگیرند که بر نفس خود مسلط شوند از نیرومند ترین مردم نیز خواهند بود.