نمی دانم بگویم یا نه؟

کاش بودم و از زلال چشمه سار غدیر جرعه ای نوش می کردم.

نه…نه…

مگر نه اینکه عده ای بودند وگرمای آن روز را چشیدند.

ولی با آتش کین دروازه گلستان ولایت را به آتش کشیدند؟

مگر دستان خیبر ستیز را در دستان عرش ندیده بودند؟

که عالمی را به کوچه ها کشیدند

آه دلم میسوزد برای چادری که در تنگناهای کوچه های تاریک و تیغ زده بر روی ریگ های داغ کشیده می شد.

نه برای خودم میسوزد

که زهرا (س)کوچه های شهر را به دنبال عشق به سرعت نور طی کرد وما اندر خم پس کوچه یک سوالیم که برویم یا نه؟

با خود می گویم …

«به کجا چنین شتابان »زهرا جان؟

مگر فراسوی کوچه ها چه می بینی ؟

نمی دانم…؟!

شاید سقیفه بود ودستان بسته و علی (ع) بود ،چاه اشک و آه .

نه؟!شایدم تنهایی بود ،حسن (ع)بود زهروجام

نه…آتش بود!دو پاره آتش بود،سوزنده تر

گویا کربلا بود و حسین(ع)و شایدم زینب وناله های خرابه شام

آری اینجا بود که شنیدم یکی در گوشم گفت

«یکی با فرق زخمی توی محراب –یکی غرق به خون لب تشنه آب

بعد از این هیاهو و ناله و اشک و آه

هوا آرام شد…آرامشی بعد از طوفان

هوا سرد است و تاریک

از آرامش و سکوت و تاریکی می ترسم

نوری نیست

نه هست ،تاریکی و سرما کورمان کرده

گویا نور را زندانی کرده اند.

زهرا همچنان می دوید

شاید در آن دور دست ها

کسی منتظر بود ؟

نمی دانم؟

شاید کسی خیلی غریب بود و تنها با چندین زخم

شاید می رود مرهمی باشد بر زخم هایی به جا مانده از تاریخ کوچه های روزهای سقیفه

ما که نفهمیدیم از چه اینگونه میروی ؟

شاید تاریخ دوباره تکرار می شود .

می روی التیامی باشی بر کهنه زخم هایی که تازه می شوند؟

شاید تازه فهمیدم می روی تا جلوی تکرار سقیفه و کربلا و زندانهای سامرا را بگیری .  

 مطلب ازخانم  فاطمه بیات طلبه پایه پنجم

الکافی – به نقل از ابو خدیجه از امام صادق (ع) چون فاطمه به حسین (ع)بار دار شد جبرئیل نزد پیامبر خدا آمد و گفت :بی گمان فاطمه به زودی پسری را به دنیا می آورد که امتت پس از تو او راخواهند کشت.

پیامبر به جبرئیل فرمود بر خدایم درود می فرستم اما من به فرزندی که امتم پس از من او را بکشند نیاز ندارم.

جبرئیل بالا رفت و سپس فرو آمد و گفت: ای محمد!خدایت بر تو سلام رساند و  تو را چنین مژده داد که امامت ،ولایت و وصایت را در نسل او قرار می دهد.

پیامبر فرمود راضی شدم .

سپس به فاطمه پیام داد که خداوند مرا به فرزندی مژده داده که از تو متولد میشود و امتم پس از من او را می کشند.

فاطمه (س) پیغام داد من به چنین فرزندی نیاز ندارم .

پیامبر به او پیام داد که خداوند امامت و ولایت و وصایت را در ذریه او قرار می دهد .

فاطمه (س) فرمود : راضی شدم.

اما فاطمه (س) از باردار شدن به او و وضع حمل او ناراحت بود.در دنیا نشده که مادری از به دنیا آمدن پسرش ناراحت باشد اما فاطمه از این رو ناراحت بود که می دانست او به زودی کشته خواهد شد.

پس از تولدش پیامبر او را در آغوش گرفت و گریست و فرمود: پس از من گروه ستمکار او را خواهند کشت ،خداوند شفاعتم را به آنها نرساند.

از طرفی پس از تولد او جبرئیل با هزار فرشته فرود آمد و تولد او را به پیامبر تبریک گفت.

فاطمه او را نزد پیامبر آورد و پیامبر او را حسین نام نهاد . الامالی – پیامبر روز هفتم سر امام حسن را تراشید و هم وزنش نقره مسکوک صدقه داد.یک قوچ سپید برای او عقیقه کرد و رانش را به قابله داد و بر سرش عطر مالید و فرمود: خون مالیدن بر سر سنّت جاهلی است .

برگرفته از کتاب دانشنامه امام حسین(ع) نوشته محمد ری شهری

می توان تاریخ زندگی نورانی وافتخار آمیز حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) را به پنج دوره تقسیم کرد :

 دوره اول،مقارن با حیات پیامبر(ص)(4-11ق)

دوره دوم ،از رحلت پیامبر (ص)تا پایان خلافت عثمان (11-35ق)

دوره سوم،مقارن با خلافت امام علی (ع)(35-40ق)

دوره چهارم،از شهادت امام علی (ع)تاهنگام مرگ معاویه وبه قدرت رسیدن یزید(40-60ق)

و دوره پنجم،دوران قیام بر ضد حکومت یزید(60-61ق)

بررسی ادوار پنجگانه زندگی امام حسین از حضور فعال وتاثیر گذار ایشان در حوادث و رخدادهای جامعه اسلامی خبر می دهد ،چنان که بررسی سیره وسخنان برجای مانده از ایشان –که از حجک نسبتا بالایی برخوردار ند ومیراث علمی ایشان تلقی می گردند –نیز توجه به پرورش اخلاقی ومعنوی انسان ها را به نمایش می گذارد.

هر یک از دوران های تاریخ زندگی امام حسین (ع) ویژگی های قابل تامل ویکی از مهم ترین وویژگی های دوره نخست ،پرورش یافتن در دامان پیامبر (ص) وبرخورداری از تاثیرهای عاطفی ومعنوی پیامبر خداست .

مدت بارداری مادرش به او وفاصله میان تولد برادرش و بارداری به او

بر اساس روایتی معتبر،فاطمه(س) ده روز پس از تولد امام حسن (ع) (اولین فرزن خود )امام حسین را حامله شد وبر اساس نقل های بسیار مدت حمل ایشان شش ماه بود لیکن برخی منایع دیگر زمان حمل امام حسین را پنجاه شب پس از تولد برادرش و برخی دبگر یک ماه و بیست و دو شب پس از آن ذکر کرده اند.

در این منابع همچنین فاصله میان تولد دو برادر هفت ماه و ده شب ،ده ماه و بیست و دو شب،یک سال و ده ماه گزارش شده است .

ادامه »