غیبت در لغت به معنای پنهان شدن از دیدگان است و غایب به کسی گفته می شود که حاضر و ظاهر نیست.مخفی شدن از دیدگان مردم را غیبت می نامند و از همین جهت است که به مخفی شدن آفتاب هم غیبت اطلاق می شود،خواه اینکه در پشت ابر مخفی شود یا اینکه از خط افق غروب نماید، در هر دو صورت می توان گفت که آفتاب غایب گردید.بنابراین می توان نتیجه گرفت که غیبت،همیشه ملازم با عدم حضور یک شخصیت نیست.

شخصیت والای امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) هم ،بنابر خواست حکیمانه خداوند ،تن به غیبتی طولانی سپردند که در بعضی اوقات به صورت عدم حضور فیزیکی ایشان تحقق می یابد و گاهی اوقات به صورت حضور ناشناس در بین مردم،جهت تدبیر امور آنان ، رخ می دهد.

ادامه »

بی تـــو حتـــی بهــــار پائیز است

ای شـــکوفاترین شــکوفۀ باغ

مثل یلــــداست روزهای بــی تــو

شب یلدای بی فروغ و چـراغ

کیست جـــز تو که پاسخی باشد

پــرسش انتظــــار انســـان را

کیست جـــز تو که مـــرهمی آرد

سـینۀ زخـمــــدار انســـان را

روز وشــــب بــا تو گفتــگو کردم

صبح هــا از خودم برون رفتم

تا دل جمکــــران سفـــر کــــردم

هفت وادی پـر از جنون رفتم

آقا؛ دوری تو امیدمان برده ست

غــربت غیبتت به آیینه است

گفتــه بودی که جمعه می آیی

تـــو بــگو آن کدام آدینه ست

آقا؛ بــی تـو اینجا هنوز غم دارد

ایــن دل نـــا شکیب ما آقـــا

بشنو الغــــوث والامــــان از مـا

بشنو امّـــن یجیب مــا آقــــا

شعر از :محسن ترکاشوند از اعضاء هیئت امناء و از اساتید حوزه علمیه خواهران تویسرکان

رجب وشعبان که می شود کم کم یک عده شکل و شمایل مهمان پیدا می کنند ،لبانشان رو به خشکی می رود ،چشمانشان اشک آلود می شود،عده ای هم اهل سحر می شوند،رجب به نیمه نرسیده جمعی بار رمضان خود می بندند،سحرها را بیداری و روزها را روزه تمرین می کنند.گروهی دیگر رمضان که می شود به جمع مهمانان ملحق می شوند،با رغبت یا از سر تکلیف و ناچاری .یک عده هم نه آمده و نه می آیند ،یک عده همیشه بوده اند و البته در رجب و شعبان سوزشان بیشتر می شود.

حکایت منتظران هم همین است،برخی زمان ظهور تازه می خواهند بیایند.برخی نه آمده اند و نه می خواهند بیایند،برخی نزدیکی های ظهور ملحق می شوند،گروهی هم همیشه بوده اند،سالها قبل از ظهور چنان وظیفه مدار بوده اند که گویی ظهور رخ نموده ،گویی غیبت برایشان مانند مشاهده امام است.

ادامه »