اللهم ارزقنا شفاعه الحسین(علیه السلام)
حاصل و نتيجه نهايي اين است كه به فرض مبناي مرحوم آيه الله خويي و توثيقات عام ايشان را نپذيريم روايت زيارت عاشورا، ضعيف نيست و هيچ تضعيفي در هيچ كدام از رجال سند ديده نمي‌شود. نهايت اين است كه افرادي مانند محمد بن موسي و علقمه توثيق مشخصي ندارند.همين عدم تضعيف كافي است كه نقل بزرگاني همچون ابن قولويه و شيخ طوسي از آنان را نوعي توثيق و اعتماد به حساب آوريم از اين گذشته اقبال بزرگان و اولياي دين به اين زيارت و تقيد و التزام به خواندن آن و توصيه به مريدان و پيروان خود آشكارا جبران كننده است برخي عدم توثيق‌ها موردي است اشاره به نمونه هايي از اين اقبال و التزام و توصيه‌ها مناسب به نظر مي‌رسد:تقريبا تمامي بزرگان شيعه داراي چنين سيره‌اي (مداومت بر زيارت عاشورا) بوده‌اند، هر چند انعكاس زيادي نداشته و ندارد. چرا كه معمولا در چنين مواردي انگيزه بر اخفا و كتمان است نه افشا و اظهار، اما موارد آموزنده‌اي را مي‌توان سراغ گرفت 1- مرحوم ميرزا ابراهيم محلاتي كه ميرزاي شيرازي دوم (ميرزا محمد تقي او را استوانه فقه ناميده و در مرگ او گريسته‌اند، در سي سال آخر عمر، زيارت عاشورا را ترك نكرده و هر روز كه به سبب بيماري يا امري ديگر نمي‌توانست بخواند، نايب مي‌گرفت 2- علامه طباطبايي صاحب تفسير الميزان در تمام ماه محرم و صفر، به زيارت عاشورا و توسل به امام حسين (ع) مقيد بود و از نسخه مرحوم قاضي استاد خود استفاده مي‌كرده كه كلمه «بك در «اكرمني بك را حذف مي‌كرده و به جاي «امام هدي «امام‌مهدي مي‌فرموده است مرحوم شهيد قدوسي هم كه ناقل اين فراز است خود به زيارت عاشورا مقيد بوده 3- بنيان گذار حوزه علميه قم مرحوم حاج شيخ «عبدالكريم حايري يزدي فرموده كه به دنبال مرض وبا و طاعون در شهر «سامراء» عراق استادمان مرحوم ميرزا محمد تقي شيرازي به عده‌اي از اهل علم توصيه و تاكيد نمودند كه براي دفع اين بلا به شيعيان ساكن شهر بگوييد همه مشغول خواندن زيارت عاشورا شوند و ثوابش را به روح نرجس خاتون والده ماجده امام عصر هديه كنند. از آن به بعد، تلف شدن شيعه متوقف شد و تنها عده‌اي از عامه مي‌مردند. برخي از آنها از فاميل شيعه خود، علت اين پديده شگفت را پرسيدند: گفتند به خاطر زيارت عاشورا آنها هم خواندند و بلا، از آنها برطرف‌گرديد.4- امام خميني بنيان‌گذار نظام اسلامي ايران در دهه عاشورا، هر روز زيارت عاشوراي معروف را با صد مرتبه سلام و صد مرتبه لعن مي‌خواندند.
