آثاری که برای روزه ی واجب ماه رمضان در قران  و روایات ذکر شده است بسیار عمیق و ماندگار است . آثار نیست که یکی دو روزه از دست برود. به سادگی هم به دست نمی آید. خیلی  ها فکر می کنند روزه ماه مبارک رمضان صرفا (یک  حال ) خوش معنوی ایجاد می کند و می رود.(حال)  هم که پایه دار نیست در حالی که قران کریم تقوا را اثر روزه اعلام کرده است. ( یا ایها الذین آمنوا کتب علیکم الصیام کما کتب علی الذین من قبلکم لعلکم تتقون. )

روزه بر ما واجب شده است تا به (تقوا) برسیم . تقوا، خوبی سطحی و گذرایی نیست. تقوا به ملکه ای گفته می شود که از خدا باوری عمیق نشات می گیرد و به آسانی  مانع گناه فرد متقین می شود.  یکی از خوبی ها هم نیست، برایند  همه ی خوبی ها و فضایل است .

از دیگر اثرات (اخلاص ) و( حکمت ) برای روزه برشمرده شده است، که این دو مورد از اموری نیست که یک شبه به دست بیاید. بنابراین گفته می شود که روزه رمضان تربیت کننده است و پختگی می آورد. تنها گرم نمی کند؛ بلکه تغییر هم می دهد.

خلاصه اینکه ماه مبارک ماه مربی است و ما در یک روند تربیتی قرار می گیریم زیرا تاثیر روزه ابتدا از قاعده ی تاثیر عمل بر روح انسان ناشی می شود.

اینکه خدا بلافاصله پس از معتقد شدن و مومن شدن از ما میخواهد بقه اعمال عبادی مبادرت ورزیم و بعد از هر(الذین آمنوا)، (عملوا  الصالحات ) را اضافه می فرماید. و از همان ابتدا قبل از آنکه به مراتب بالای معنوی برسیم برای ما دستورات ویژه ای را مانند روزه و نماز صادر می نماید به این دلیل است که ( عمل ) بر همان ( اندیشه) و (گرایش) خوبی را که به خدا پیدا کرده ایم  اثر می گذارد و ما را به اعماق انتخاب خوبمان می گذارد و اسرار آن را برای ما روشنتر می نماید.

بر این اساس تا می توانیم به عمل کردن مبادرت بورزیم و از عمل  برای تربیت و تقویت روح خود مدد بگیریم.