هدف از آفرینش، همانا بندگی و حرکت در مسیر قرب و رسیدن به کمال است. از همین رو ذات و فطرت آدمی، میل به سعادت و رستگاری دارد ؛ رسیدن به این مقصد عالی بدون تزکیه نفس امکان نمی پذیرد؛ به گونه ای که هدف از بعثت پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) تزکیه و تعلیم بیان شده است.

ارائه طریق عبودیت و بندگی و نیز مبارزه با شیطان جن و انس بر عهده انبیاء عظام و اولیاء دین و سپس تربیت یافتگان مکتب اهل بیت (علیه السلام) است؛

امامان معصوم (علیهم السلام) نور واحدند؛ اما هنگامیکه به عالم کثرت آمدند، متمایز می شوند و هر یک با ویژگی های خاص، ظهور پیدا می کند؛ گاه افراد در فهم این کثرت رفتار و حقیقت واحد، دچار اشتباه می شوند؛ حال آنکه ویژگی بارز آنان در عبودیت نسبت به خدای تعالی به اشکال گوناگون نسبت به محیط، یاران و جامعه آن زمان و دوران خلافت آنان ظهور یافته است و باعث گونه گونی رفتار آنان می شود.

آنچه در این میان از اهمیت برخودار است، مسئله پیروی و ولایت پذیری امت اسلامی از آن سروران است.

حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف):

ولیَعلَموا أنَّ الحقَّ مَعَنا و فینا، لا یَقُول ذلِکَ سوانَا الّا کذّابٌ مُفتَرٌ و لا یُدعیه غیرُنَا الّا ضالّ غوی. ( بحار الانوار،ج53،ص192)

باید بدانند (مردم) که حق با ما و نزد ماست، جز ما کسی این سخن را بر زبان نمی راند، مگر دروغگوی تهمت زن و غیر از ما احدی این ادعا را نمی کند مگر آنکه گمراه و گمراه کننده است.

حضرت آیة الله بهجت (رحمة الله) نیز در این رابطه می فرمایند:

کسانیکه متحیر و مرددند، به آنها دستور داده شده و می شود؛ ملاحظه کنید کدام یک از دو راه ، با ولایت علی(علیه السلام) موافق یا موافق تر و کدام اعتقاد او عملاً انتظار مهدی(علیه السلام) را دارد یا متأکّد تر است.

پس خلاصه مطلب اینکه طریق عبودیت و بندگی از طریق ولایت پذیری حاصل است.

مطلب از :ملیحه سوری،معاونت اداری مالی مدرسه