این آیه، سرشار از لطف و محبت خداوند به بندگانش است.خداوند در این آیه از قول خود سخن گفته و هفت مرتبه ضمیر متکلم (من) را بکار برده است: «بندگان من»،«دربارۀ من»،«من نزدیک­ ام»،«هنگامی که مرا بخوانند»،«پاسخ می­ گویم»،«دعوت مرا»و«به من ایمان بیاورند». در هیچ جای قرآن، آیه ای با چنین وصفی یافت نمی شود. خداوند در این آیه، برای استجابت دعا، یک شرط اساسی قرار داده و فرموده است:«هنگامی که مرا بخوانند»؛ یعنی باید دعای دعا کننده از دل او برآید و لقلقۀ زبانش نباشد. از امام صادق(علیه السلام) روایت شده است: «خداوند، دعای قلب فراموشکار را مستجاب نمی کند.» همچنین بنده در دعا کردن باید حاجت خود را حقیقتاً از خدا بخواهد و دیگران را در کنار خدا، حقیر و کوچک بشمارد و اگر چه مخلوقات را واسطه می شناسد، سررشتۀ امور را به دست خدا بداند. در حدیثی قدسی آمده است:«هیچ مخلوقی به غیر من تمسک نمی جوید مگر اینکه رشتۀ اسباب آسمانها و زمین را بر او قطع می کنم. اگر از من چیزی بخواهد، به او نمی دهم و اگر مرا بخواند، دعایش را مستجاب نمی کنم . و هیچ مخلوقی به من تمسک نمی جوید مگر اینکه آسمان و زمین را ضامن رزقش کنم. اگر مرا بخواند، اجابت می کنم و اگر حاجتی بخواهد، حاجتش را برمی آورم و اگر از من طلب آمرزش کند، او را می آمرزم.» ⁽¹⁾

پی نوشتها:

1- المیزان،جلد 2،ص31و36

منبع:قرآن کریم و شرح آیات منتخب، ترجمه حضرت آیت الله مکارم شیرازی

مصحف تو را پیش رو می­ گشایم.

تو را بحق اسماء جلاله ­ات. تو را به حق کرامتی که سابقه آن را بر روح و جانم نمایانده ­ای، تو را به حق عنایتی که در سایه سار آن، سالهاست ریزه خوار سفرۀ نعمتت بوده ­­ام، بر من ببخش همۀ نافرمانی­ هایم را ای خوب بی­ همتا!

زیر سایه کلماتت. زیر سایه کتاب مقدست نشسته ­ام. بِکَ یا الله، بِکَ یا الله.

تو را به نام تو می­ خوانم. یا مَن لَهُ الاَسماءُ الحُسنی!

از شعله ­های عذابت بیم دارم. یا مَن اِلَیهِ یَهرَبُ الخائفُون!

بنده شرمسارت را بپذیر. یا مَن اِلَیهِ یَفزَعُ المَدینُون.

با تمام اشتیاقم به سویت آمده ­ام.سرمایه ­ام محبتی است که به عالم نمی­ دهم . یا مَن بِه یَفتَخِرُ المحِبُّون

تمام حرفهایم مسجع شده ­اند. الغوث الغوث خَلِّصنا مِنَ النّارِ یا رب.

این شب­های تا سحر روشن را به هیچ شب و روز و ساعتی نمی­ دهم.لَیلةُ القَدرِ خَیرٌ مِن اَلفِ شَهرٍ.

بر چشم ­هایم نور بصیرت ارزانی دار. یا اَبصَرَ مِن کُلِّ بَصیرٍ.

منبع: اشارات، ماهنامه ادبی مرکز پژوهش­های اسلامی صدا و سیما ، مهر 1382

تصمیم برای آینده

انشاءالله با امام زمان­مان رابطه پیدا بکنیم.رفقای عزیز! در این شبهای قدر تا طلوع فجر(که ملائکه خداحافظی می­­کنند) وقت دارید که تصمیم بگیرید. باید برای آینده خودتان تصمیم بگیرید. اسراف کردید، خطا کردید، رویه را خطا رفتیم؛ اما پروردگار آمرزید. «ان الله الذنوب جمیعاً انه هو الغفور الرحیم».⁽¹⁾ پروردگار غفور است، رحیم است، خود را متعهد کرده است به بخشش و رحمت؛ اما ما باید برای آینده تصمیم بگیریم.

ساعتی برای مناجات با پروردگار

شخصی سؤال کرد : یابن رسول الله چه کنیم؟

حضرت فرمود: باید ساعتی را برای مناجات با پروردگار قرار دهید.

راه گدایی کردن را حضرت سجاد(علیه السّلام) به ما آموخته است که فرموده: «و فی مناجاتک روحی و راحتی».⁽²⁾ یک قدری بعد از اینکه اهل خانه به بستر آرامش رفتند، با خدا صحبت بکنید، ببینید چه کار باید بکنیم، چه کار نباید بکنیم.اگر این کار را نکنی؛ خدا شاهد است که خواهی رفت.

باید وجودت برای افراد جامعه نافع باشد

«ما ینفع الناس فیمکث فی الارض».⁽³⁾  باید وجودت برای افراد جامعه نافع باشد، آقا جان! افراد جامعه را یا پدر یا برادر یا اولاد خودت بدانی. اگر چنانچه غیر از این باشد؛ نظر خاندان عصمت را اعمال نکرده­ای.

پی نوشتها:

1- زمر،53

2- مفاتیح الجنان. مناجاة خمسة عشر، مناجات المریدین «و آرامش من در مناجات با تو است»

3- رعد،17«و اما کسانی که برای مردم نافع هستند در زمین خواهند ماند».

منبع: زملک تا ملکوت، دفتر دوم، متن سخنان اخلاقی مرحوم آیت الله حق شناس تهرانی