رجب وشعبان که می شود کم کم یک عده شکل و شمایل مهمان پیدا می کنند ،لبانشان رو به خشکی می رود ،چشمانشان اشک آلود می شود،عده ای هم اهل سحر می شوند،رجب به نیمه نرسیده جمعی بار رمضان خود می بندند،سحرها را بیداری و روزها را روزه تمرین می کنند.گروهی دیگر رمضان که می شود به جمع مهمانان ملحق می شوند،با رغبت یا از سر تکلیف و ناچاری .یک عده هم نه آمده و نه می آیند ،یک عده همیشه بوده اند و البته در رجب و شعبان سوزشان بیشتر می شود.

حکایت منتظران هم همین است،برخی زمان ظهور تازه می خواهند بیایند.برخی نه آمده اند و نه می خواهند بیایند،برخی نزدیکی های ظهور ملحق می شوند،گروهی هم همیشه بوده اند،سالها قبل از ظهور چنان وظیفه مدار بوده اند که گویی ظهور رخ نموده ،گویی غیبت برایشان مانند مشاهده امام است.

ادامه »

و مناجات شعبانیّه آن حضرت معروف است و آن مناجاتی است که برای اهلش عزیز و گرامی است و برای خاطر آن به ماه شعبان مأنوس می شوند بلکه انتظار آن را می کشند و مشتاق آمدن ماه شعبان می گردند و در آن مناجات علوم سرشاری در کیفیت معامله بنده با خدای- جَلَّ جَلالُهُ - مندرج و وجوه ادب در طریق معرفت حق و سؤال و دعا و استغفار نسبت به خدای - جَلَّ جَلالُهُ – بیان شده و استدلالات لطیفه ای که سزاوار مقام عبودیّت برای استحکام مقام امیدواری مناسب حال مناجات است ذکر کرده و دلالات صریحه واضحه ای (در معنای قُرب و لقای خداوند و دیدار او)تنظیم شده است که به آن وسیله شبهات سالکان و شکوک منکران و وحشت اهل ریبه را برطرف کرده و به طوری که شخصی از اهل معرفت تفسیر نموده اشاره ای به معرفت نفس است که طریق معرفت ربّ می باشد.

ادامه »

طُوبی لِمَن ذَکَرَ المَعادَ وَ عَمِلَ لِلحِسابِ وَ قَنَعَ بِالکَفافِ وَ رَضِیَ عَنِ اللهِ ⁽¹⁾.

طوبی، هم کلمه طیب است و هم در روایات آمده است که درختی است در خانه حضرت زهرا (علیه السلام) در بهشت که در خانۀ هر مؤمنی یک شاخه از آن هست و مؤمن از آن شاخه هر چه نَفسَش در بهشت اشتها دارد می چیند و می خورد.

این را در معنویّات روحی خودتان بگویم،شما که محبت در قلبتان هست،هر وقت چیزی می خواهید آن را از که می خواهید؟از آن می چینید و می خورید.آیا آن شاخه نیست؟آیا آن شاخه مال حضرت زهرا (علیها السلام) نیست؟ مال فرزندان پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم)نیست؟کدامتان هستید که شاخه در قلبتان ندارید که هر وقت گرفتاری دارید با آن التماس بگیرید؟هر وقت که از هر کس رانده می شوید با چه کسی تماس می گیرید؟با آن! می روید سراغ شاخه. می گویی تو به من رحم کن، هیچ کس در را باز نکرد.

ادامه »