آیا قول معصوم (علیه السلام ) را نشنیده ای که فرمود :«مَن رَجا شَیئاً طَلَبَهُ» ؛ یعنی هر کس امیدوار به چیزی باشد او را طلب میکند.در اینجا نیز چنین است ؛ زیرا تو در احوال امیدواران از اهل دنیا در امور دنیوی می بینی که چون از کسی یا در خیری امیدوار به خیری باشند آن را از این کس یا از این چیزی که امید خود را در آن میدانند به قدر امید خودشان آن را طلب میکنند.

آیا نمی بینی که بازرگان از تجارت خود دوری نمی گزیند و پیشه ور به لزوم صنعت و پیشه خود می باشد تمام اینها از آن جهت است که آنان در بازرگانی و پیشه وری خود امید خیر دارند و همچنین هر فرقه ای آنچه را آرزو دارند در آنچه به آن امیدوار هستند طلب می کنند و  تا به آن نرسند از آن مفارقت نمی جویند مگر امیدوار به بهشت و آخرت و امیدوار به فضل و کرامت که غالباً چنین نیستند!؟

ادامه »

خدایا تو را ستایش به هر خیر و خوبی که به ما عطا فرمودی ، و تو را ستایش برای هر بدی و شری که از ما بازداشتی ، و تو را ستایش بر آنچه آفریدی وخلق فرمودی و پدید آوردی و هستی دادی ، وتو را ستایش به عدد آنچه آزمودی ، ونعمت دادی ، و نیازمند ساختی ، و بی نیازی دادی ، و گرفتی و دادی و میراندی و زنده کردی وهمه آنها از آن تو و بازگشتش به سوی تو بود ، بزرگی تو و برتری، خوار نشود آنکه تو دوستش بداری ، و عزت نیابد آنکه تو دشمنش داری ، تو آغاز کنی و بازگشت (نیز) به سوی توست، و حکم فرمایی و دیگری نتواند بر تو حکم کند ، تو بی نیازی و دیگران نیازمند توأند، اجابت کنم تو را پروردگارا و به یاریت خیزم.

خدایا تو را ستایش که سرپرست ستایش و منتهای ستایش ، و شایسته ستایشی ، و تو را ستایش ، ستایشی که سزاوار جز تو نباشد.

خدایا تو را ستایش در شب چون تاریکی اش فرا گیرد ، و تو را ستایش در روز چون روشن گردد ، و تو را ستایش در دنیا وآخرت ، و تو را ستایش در آسمانهای بلند.

ادامه »

غافل مباش از اینکه در اول این دعا گوئی که در هر خیری به خدای امیدواری و از سخط او در پیش آمد هر شری درامانی و از جمله از این سخط مکر خداست و حال آنکه امن از مکر خدا از معاصی کبیره است پس بایستی قصد تو از این عبادت به شرط توبه باشد و چنان باشد که گوئی:

ای کسی که برای بندگانت راهی نهاده ای که چون آن را بپیمایند از سخط تو در امان باشند و آن راه توبه است و این امن فعلی از مکر خدا نمی باشد و همچنین اینکه گوئی از تو برای هر خیری امیدوارم چنان باشد که گوئی : ای کسی که برای بندگان خود راهی قرار داده ای که چون در آن سلوک کنند و بابی برای آنان گشاده ای که چون از آن باب داخل شوند، به هر خیری که اراده کنند به آن می رسند و آن راه، دعاست و پس از آن اگر در این که می گوئی:

ادامه »