عمل عمده در این ماه، دانستن انعام واحسانی است که خداوند در این ماه به بشر در روز"دحوالارض” فرموده است؛ چنانکه هم نص در آن وارد وهم در علم سر محقق گشته است ودر اخبار کثیره وارد شده است که در روز بیست وپنجم ماه ذی القعده خانه کعبه برقرار شد و زمین در زیر آن کشیده و پهن گشته است، در آن روز آدم به زمین فرو آمده وحضرت خلیل یا عیسی(علیهما السلام) در آن روز متولد شده ودر آن روز رحمت الهی انتشار یافته است ودرباره آن روز امیر المؤمنین(علیه السلام) مروی است که نخستین رحمتی که از آسمان به زمین نازل گشت در روز بیست وپنجم ماه ذی القعده بوده است وهرکس در این روز روزه بدارد وشب آن را قیام به نماز کند عبادت صدسال باشد که روزهای آن را روزه دار و شبهای آن را به قیام گذرانده باشد وهر جماعتی که در این روز گرد هم آیند وبه ذکر پروردگار عزّوجلّ باشند متفرق نخواهند شد تا این که خواهشهای آنها برآورده شود ودر این روز هزار هزار رحمت نازل گردد که صدی نود و نه آن بخشش حلقه های ذاکرین و روزه داران این روز و قائمین در شب باشند وروایت است که آن حضرت در این روز وقت ظهر دو رکعت نماز می خواندند در هر رکعت یک مرتبه حمد وپنج مرتبه سوره ” والشمس وضحها” وبعد از سلام بگوید: “لا حول ولا قوه الا بالله العلی العظیم” وبگوید"یا مقیل العثرات أقلنی عثرتی یا مجیب الدعوات أجب دعوتی یا سامع الأصوات إسمع صوتی وارحمنی وتجاوز عن سیئاتی وما عندی یا ذالجلال والإکرام” ومستحب است دعائی را که در این روز روایت شده که اول آن “یا داحی الکعبه” است بخواند.

واما معرفت نعمت کعبه ودحو الارض، بدان که برای این نعمت صورت وحقیقتی است اما صورت آن در کتاب"اقبال” به آن اشاره شده است که خدای تبارک وتعالی در این روز زمین را برای سکنای بنی آدم و تعیش آن بنا فرمود و زمین و هرچه از نعمات در آن است حتی بدنهای ما و ارزاق ما تماماً از چیزهایی است که در این روز از رحمت حق انتشار یافته است ؛ پس هر نعمتی در دنیا بر حسب اجناس و انواع و اصناف آن که هیچکس را قدرت بر احصاء آن نیست نزول و انتشار آن در این روز بوده است ؛ پس بر بنده است که مراقب مولای خود برای افزایش شکر نعمتهای او باشد به اینکه تا آنجا که فطانت او منتهی می شود به نعمات عزیمه ی او و آنچه را که به آفرینش زمین و محتویات زمین به او انعام فرموده است تفکر کند که چه نعمتهایی خدای تعالی به او انعام فرموده است و آن نعم به واسطه زیادی لطف قطعاً دانش او به آن نخواهد رسید .

و از جمله نعمات بزرگ الهی آن است که کعبه را خانه ی خویشتن قرار داده و به مردم اذن داده است که قصد زیارت آن کنند و از آنها این را زیارت خود پذیرفته است و زیارت را مورد پاداش و قبول و رضای خود شمرده است و به جانم سوگند که این منتهای لطف و ارفاق و کرم است .

برگرفته از کتاب : المراقبات ، ترجمه کامل میرزا جواد آقا ملکی تبریزی

در شعبان 1322 قمری (1281 هـ . ش) در خمینی شهر(سده) اصفهان در خانواده ای روحانی ، فرزندی دیده به جهان گشود که عطاء الله نامیده شد .

وی یگانه فرزند پسر مرحوم حجه الاسلام میرزا اسدالله ، نوه مرحوم حجه الاسلام میرزا محمد جعفر ، از علمای معروف سده است .

دروس ابتدائی را در خمینی شهر آموخت و در 12 سالگی عازم اصفهان گردید و طی 10 سال ، دروس ادبیات و سطح فقه و اصول و یک دوره خارج اصول را در محضر آیات سید مهدی درچه ای، بروجردی ، سید محمد نجف آبادی ، فشارکی و مدرس گذرانید .

در سال 1343 قمری عازم قم گردید و مدت 20 سال به علت فشار زندگی و تنگدستی که امکان اجاره اتاقی را در قم نداشت ، خود در مدرسه فیضیه و همسر و فرزندانش در اصفهان زندگی می کردند .

در قم از محضر آیات عظام شیخ عبدالکریم حائری (ره) ، حجت کوه کمره ای ، حاج سید محمد تقی خوانساری و سید صدرالدین صدر بهره های فراوان برد . وی به سبب جدیت زایدالوصفی که در یادگیری داشت ، مورد توجه اساتید ، بخصوص آیه الله سید محمد تقی خوانساری قرار گرفت و اولین اجازه اجتهاد از سوی معظم له به ایشان داده شد .

پس از مدتی ، آیه الله العظمی بروجردی به وی دستور عزیمت به کرمانشاه و پذیرش مسئولیت نمایندگی خود را به ایشان دادند .

پس از قیام مردمی 15 خرداد 1342، ایشان در منطقه غرب کشور و شهر کرمانشاه به تبعیت از امام (ره) مبارزات خود را آغاز کرد و با نشر اعلامیه و نوار سخنرانی ، زمینه گسترش قیام را فراهم نمود .

و فعالیتهای گسترده ای در جهت پیشرفت انقلاب انجام دادند و پس از پیروزی انقلاب مجاهدتهایشان همچنان ادامه داشت و درسال 1399 قمری طی حکمی از سوی امام به سمت امام جمعه کرمانشاه منصوب شد .

ادامه »

هرجام سعادت که خدا داد به حافظ

از ذکر دعای شب و ورد سحری بود

     حافظ پس از فراگرفتن دانشهای متداول عصر خود ، دیوان شعرای گذشته و معاصر  خود را بدقت مطالعه کرد و نخست ، معنا را از لفظ جدا کرد و لفظ را به دور افکند آنگاه معنی را در کوره ی ذهن فروزنده ی خود ریخت و از آن زیوری گوهرآگین ساخت . هیچ هنرمند ماهری نمی تواند زیوری با چنان شکل و تناسب اجزا بسازد. کمال هنر حافظ این است که از همان عناصر در دسترس همگان ، معجونی شفابخش و مفرَّح تهیه کرده است . کلمات ، همان کلمات ، تعبیرها ، همان تعابیر و اسطوره ها و صور خیال ، همان است که در اشعار شعرای قبل از حافظ بود . اما این شاعر گرانقدر ، استادانه و سحرآفرینانه ، آنها را به خدمت ابلاغ پیام خود درآورده است .آری این حسن و لطف ترکیب کاری نیست که از هرکس برآید . این امر به عنوان مهمترین علت شهرت حافظ ذکر شده است .

باید حافظ را در میان عرفا جستجو کنیم . وی یکی از معطرترین گلهای بوستان معارف اسلامی است .

ادامه »