معبودا چه بسیار چیزهایی که من از آن دور و غایب بودم ولی تو درآن حاضر بودی و سودهای مرا در آن میسر ساختی ، و ناگواری را از من در آن دفع کردی ، و در غیاب من مرا مورد توجه قرار دادی و بی آنکه من اطلاع داشته باشم مرا محافظت کردی و نیرو و قدرتی نیست جز تو.

پس تو را ستایش ومنت وعطا در این باره معبودا و چه بسیار چیزهایی که من از آن دور (و بی خبر) بودم و تو آن را به عهده گرفتی و (به همین منظور) رأی مرا در(مورد درخواست آن )محکم ساختی و (حال) پذیرش آنرا به من دادی و مرا به درخواست آن موفق ساختی و تصمیمم را(دربارۀ آن )قوی کردی و آن را به کمک خود مقرون ساختی.

منزهی تو معبودی جز تو نیست ، از تو خواهم اجابت دعا و سپاسگذاریت را در سختی و آسانی، منزهی تو خدایا و ستایشت کنم، معبودی جز تو نیست،تو به آسمانها نگریستی و طبقات آنرا محکم ساختی ، و به تکیه گاه زمین های پست توجه فرمودی و اطراف آنرا به سختی کشیدی ، منزهی تو ، و بدانچه در دریاها و میانه های آنها بود نگریستی پس هر چه در آنها بود از روی هیبت و بیم از تو آشکار و هویدا شد.

منزهی تو و بدانچه خاور وباختر جهان بدان احاطه دارد و هم به هوایی که در میان آن بود توجه فرمودی آنها از روی خشوع در برابرت و از روی فروتنی در پیشگاه ذات بزرگوارت که بزرگترین ذوات است همگی خاشع و فروتن گشتند.

منزهی تو، تویی زنده ای که معبودی جز تو نیست، بزرگی تو و برتری از آنچه ستمکاران گویند، برتری بسیاری،منزهی تو، معبودی جز تو نیست،مرا از رحمت خویش محروم مفرما و عذابم مکن و من از تو آمرزش خواهم،آمین،آمین،آمین، ای پروردگار جهانیان.

منبع:صحیفه علویه تالیف عبدالله بن صالح سماهیجی ترجمه آیة الله هاشم رسولی محلّاتی

امشـــب بهشـــت آرزو را بــــاز کــردند                    ســــــرّی ز اســـرار مــــگو را بـــاز کردند

خُــــــم خانه توحیـد را در برگشـــودند                    از چهارده خُــــم یک خُـــم دیگر گشودند

مستان صافی دل که قدسی نام دارنــد                  کوثــــر به جـــای مـــی درون جـام دارند

در جام می رخســـــار جــانـانـه بینند                    خورشـــیــد را در حـجـره ریـــحانه بینند

درخانه شمس الضُحی امشب قمر زاد                     وز چهارده خورشید خورشیدی دیگر زاد

طــاها رخــی از دودۀ یـــــاسین برآمـد                    نخــلی کــهن را میــوه ی شیرین برآمد

امشـــب رضا روح رضا در دســت دارد                     تصویری از حسن خـــــدا در دست دارد

یزدان رضا را ثــــانی موسی عطـا کرد                      بر پـور موســی تـالی عیسی عطا کرد

ماهی که شــرم از چهره دارد آفتابش                     گویــــد رضا بـــر مهد نازش ذکر خوابش

گهوارۀ او شـهپــــــر روح الامین است                     گهواره جـنبانش امام هشتمیـــن است

دارد رضا در پــیـش رو تمثــــال احمد                      سوّم عـلی بر دامنــــش سوّم  مـــحمد

شعر از: سید رضا مؤید ، جلوه های رسالت

خدایا تو را ستایش به هر خیر و خوبی که به ما عطا فرمودی ، و تو را ستایش برای هر بدی و شری که از ما بازداشتی ، و تو را ستایش بر آنچه آفریدی وخلق فرمودی و پدید آوردی و هستی دادی ، وتو را ستایش به عدد آنچه آزمودی ، ونعمت دادی ، و نیازمند ساختی ، و بی نیازی دادی ، و گرفتی و دادی و میراندی و زنده کردی وهمه آنها از آن تو و بازگشتش به سوی تو بود ، بزرگی تو و برتری، خوار نشود آنکه تو دوستش بداری ، و عزت نیابد آنکه تو دشمنش داری ، تو آغاز کنی و بازگشت (نیز) به سوی توست، و حکم فرمایی و دیگری نتواند بر تو حکم کند ، تو بی نیازی و دیگران نیازمند توأند، اجابت کنم تو را پروردگارا و به یاریت خیزم.

خدایا تو را ستایش که سرپرست ستایش و منتهای ستایش ، و شایسته ستایشی ، و تو را ستایش ، ستایشی که سزاوار جز تو نباشد.

خدایا تو را ستایش در شب چون تاریکی اش فرا گیرد ، و تو را ستایش در روز چون روشن گردد ، و تو را ستایش در دنیا وآخرت ، و تو را ستایش در آسمانهای بلند.

ادامه »