امشـــب بهشـــت آرزو را بــــاز کــردند                    ســــــرّی ز اســـرار مــــگو را بـــاز کردند

خُــــــم خانه توحیـد را در برگشـــودند                    از چهارده خُــــم یک خُـــم دیگر گشودند

مستان صافی دل که قدسی نام دارنــد                  کوثــــر به جـــای مـــی درون جـام دارند

در جام می رخســـــار جــانـانـه بینند                    خورشـــیــد را در حـجـره ریـــحانه بینند

درخانه شمس الضُحی امشب قمر زاد                     وز چهارده خورشید خورشیدی دیگر زاد

طــاها رخــی از دودۀ یـــــاسین برآمـد                    نخــلی کــهن را میــوه ی شیرین برآمد

امشـــب رضا روح رضا در دســت دارد                     تصویری از حسن خـــــدا در دست دارد

یزدان رضا را ثــــانی موسی عطـا کرد                      بر پـور موســی تـالی عیسی عطا کرد

ماهی که شــرم از چهره دارد آفتابش                     گویــــد رضا بـــر مهد نازش ذکر خوابش

گهوارۀ او شـهپــــــر روح الامین است                     گهواره جـنبانش امام هشتمیـــن است

دارد رضا در پــیـش رو تمثــــال احمد                      سوّم عـلی بر دامنــــش سوّم  مـــحمد

شعر از: سید رضا مؤید ، جلوه های رسالت