هیجده روز از ذیحجه می گذرد.

قافله ای می آید:

                   راهش حق

                            بارش ،ایمان

                                      مقصدش،الله

موجی از انسان در دریای (غدیر)درتلاطم است.

قافله سالاری چون محمد (ص)پیشاپیش،

افق اسلام ،هنوز چشم انتظار طلوع خورشیدی است که بادمیدن آن،بر طومار دین ،مهر (اکمال )خواهد خورد.

محمد(ص)پس از زیارت خانه توحید باکاروانیان از حج برگشته ،با چهرهای مطمئن،بادستانی پر بار از فیض دیدار ،با ره توشه ای از طاعت وتوفیق زیارت بیت الله الحرام پیشوای این قافله نورانی است،می آید…تادر تداوم رسالت،امت را به امامت دعوت کند.وآنان را در کنار برکه ای به نام غدیر خم ،که در معنا ،ژرفتر از دریا وگسترده تر از سینه اقیانوس است با امام ،پیوند ولایت ببندد تا مبلّغ بلوغ مکتب و اکمال دین گردد ومسلمانان را پس از خویش ،به رهبری فرزند ابیطالب از سرگردانی وحیرت ،نجات دهد .چرا که: امت بی امام ،رمه ی بی چوپان است ،وگله ی بی شبان ،و را ه بی علامت ،و…شب بی چراغ ،…کشتی بی ناخدا ،و…دشت بی چشمه ،و…قنات خشکیده وبی آب!…ورفتن بی راهنما،سالک رابه بی راهه می کشد و حرکت بی بصیرت دوری روز افزون از مقصد را به دنبال دارد …وعمل بی رای امام ،گام باور را در باتلاق شک فرو می برد.برای این مهم ،چه کسی شایسته تر از تربیت یافته پیامبر ؟

و…پیامبر،اینک به فرمان خداوند ، آمده است تا مشعلی را فرا راه تاریخ بشری برافروزد که هیچ پفی خاموشش نکند وهیچ طوفانی درهمش نشکندوهیچ تحریفی ،مسخش نکند وهیچ ظلمتی فرایش نگیرد.پیامبر می خواهد مردی را امامت و خلافت و وصایت معرفی ومنصوب کند که ..سابقه اش در اسلام ،قاطعیتش در راه حق ،و وفاداریش به محمد (ص)،جهادش در راه خدا ،دانایش در دین تقوایش در زندگی ،حضورش درعبادت ،بصیرتش در سیاست ،صداقتش درایمان،صراحتش در گفتار ،اخلاصش در عمل،مهرش بامؤمن ،خشمش با کافر،برای هیچ کس –چه دوست چه  دشمن-پوشیده نیست .

ای پیامبر!آنچه راازسوی پروردگارت برتونازل شده به مردم برسان وگرنه …هرگز ابلاغ رسالت خدارانکرده ای… یاایهاالرسول ! بلغ ماانزل الیک من ربک   …

پیامبر،اینک پس از این سروش آسمانی ووحی خدایی که تکلیف را روشن وکار را یکسره ووظیفه را معلوم ساخت،بی هراس از پیامدهای این اعلام ،در اجرای فرمان خدا،حرف آخررا،که سخن گیرا و دلنواز وجامع وسرنوشت ساز و  تاریخ نگار بود،درضمن خطابه ای شور انگیز وتاریخی ومفصل ،چنین فرمود

من کنت مولاه فهذا علی مولاه اللهم وال من والاه وعاد من عاداه وانصر من نصره واخذل من خذله

آنچانکه اشاره شد غدیر یک محک آزمایش بود .و علی ،وسیله امتحان مدعیان ایمان! تادر جریان اطاعت از رهبری او ، و پذیرفتن ولایتش ! صداقت را درعمل نشان دهند.تاریخ نشان داد کسانی را از تبریک گویان ،که آن حضرت را خانه نشین کردند وکسانی که پیمان بستند ولی پیمان شکستند.وکسانی که در این میثاق ولایت شرکت کردند ولی به زلال ماندن سرچشمه رضا ندادند وبستر تاریخ را آلوده ساختند،که اکنون هم،دشمنان دیرین اسلام ،از آن تحریف نخستین وستم اول ،سود می جویند ومسلمانان در گرفتاریهای تفرقه به سر می برند …آری…غدیر،روز تکمیل دین واتمام نعمت است.غدیر،«عیدالله اکبر» است .عیدآل محمد است ،عیدهواداران حق ووفاداران پیامبر است

غدیر عید عدالت و رهبری است

عید شعله افکنی بر اندیشه هاست

روز بشریت و روز انسان است

عید پیمان و میثاق و عهد است

اینک ، در جهان امروز هم ، رسالت معتقدان به ولایت ائمه است که این فروغ فروزان را در کانون دلهائی برافروزند که به عشق عدالت و انسانیت و آزادی می طپد .

چرا که : محرومیتی بزرگتر از نداشتن و نشناختن علی (ع) نیست و دریغ بر بشر !…

روز غدیر خم بر همه مسلمانان جهان و حقجویان و عدالتخواهان و شرف جویان و آزادی طلبان مبارک باد .

غدیر به موالیان علی (ع) و مدافعان ولایت راستین ، مبارک باد .

«بنده ای که وجهه قلبش به سوی حق و ملکوت اعلی است و قلبش را سراسر نور حق فرو گرفته ناچار تصرفاتش حقانی،بلکه در بعضی مراحل وجودش حقانی می شود.»(امام خمینی ،1386:ص446).«ان فی ذلک لذکری لمن کان له قلب»(ق ،37)در تفسیر این آیه شریفه آمده که منظور از قلب همان عقل است و از آنجا که فکر و عقل انسان دائما در حال دگر گونی است به آن قلب گفته می شود ،و به همین دلیل در آیات قرآن روی مساله سکینه و آرامش دل،و یا اطمینان قلب تکیه شده است .»(شیرازی ،1379:ج 22،ص285)هوالذی انزل السکینه فی قلوب المومنین (فتح،4)او کسی است که آرامش را در دل مومنین نازل کرد. آری این موجود نا آرام را تنها یاد خدا آرامش می بخشد.

حضرت علی (ع)می فرماید:«البیت الذی تقرافیهالقران ویذکر الله عزوجل ،فیه تکثر برکته وتحضره الملائکه و تهجره الشیا طین ویضیی لِاهل السَّماء کما تضیی الکواکِب لاهل الارض وان البیت الذی لا یقرا فیه القران و لا یذکر الله عزوجل فیه،تقل برکته و تهجره الملائکه و تحضره الشیاطین »(مکینی ،1387:ج4،ص620)

خانه ای که در آن قرآن تلاوت شود و ذکر خدا در آن گفته شود ،برکتش زیاد می گردد،و فرشتگان در آن خانه حاضر می شوند،وشیاطین آن خانه را ترک می کنند و خانه ای که در آن صدای قرآن بلند است برای اهل آسمانها درخشندگی دارد،مانند درخشندگی ستارگان برای اهل زمین،اما خانه ای که از قران و ذکر خداوند عزوجل،بیگانه باشد،آن خانه از برکت و حضور فرشتگان محروم است و از شیاطین مملو می شود.

بشر بن غالب اسدی از امام حسین (ع)نقل می کند که فرمود:«هر کس ایستاده در نماز خود یک آیه از کتاب خدا را بخواند در برابر هر حرفی صد کار نیک برایش نوشته می شود و اگر آن را در غیر نماز بخواند خدا در برابر هر حرفی ده کار نیک برای او می نویسد .پس اگر گوش به قرآن بسپارد ،در برابر هر حرفی یک حسنه دارد و اگر قرآن را در شب به پایان رساند فرشتگان خدا تا هنگام صبح برای او طلب رحمت کنند و اگر آن را در روز تمام کند ،ملائکه نگهبان تا شب بر او درود می فرستد و چنین کسی (نزد خدا) «یک دعای مستحب دارد»و این ختم قرآن برای او از آنچه میان آسمان و زمین است بهتر خواهد بود »(پژوهشکده باقر العلوم ،1381:ص619)