حسن آرام، و حسین آرام­تر. اما کدام اشک می­خواهد آتش دل زینب را فرونشاند؟ فرزندان علی به یاد دارند پرواز مادر را که در ساحت اندوه و اشک و ناله، دستان پدر آرامشان نمی­کرد و زینب جز به آوای گرم علی، رخت بربستن مادر را تاب نمی­آورد.

اما چگونه است اکنون و کدام دست و چه آوا باید، تا اندوه اشک و ناله را فرونشاند؟

اکنون قصه دل چاک چاک علی را فرق خونینش می­سراید و سرود بدرقۀ روح بزرگ علی در های های گریه­های یاران است.

فاطمه، همسر رنج دیده­ام! من می­آیم به سوی تو، همۀ تنهایی­ام را با تو بگریم.

من می­آیم تا در کنار رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) سالهای سکوت را شکوه کنم.

ناشناس کوچه­های کوفه، هرگز نخواهد آمد!

دیگر کوبه در خانه­های شما، آهنگ آمدنش را نخوااهد نواخت.

علی رفت با تمام عدلش، با تمام انفاقش، با تمام مهربانی­اش، با تمام نصیحت­های پدرانه­اش!

و علی (علیه السلام) امشب به دیدار خدا مشتاق تر است.

منبع: اشارات، ماهنامه ادبی مرکز پژوهش­های اسلامی صدا و سیما ، مهر 1382

آقا جان من! اگر امام زمان(علیه السلام) برای شما طول عمر در بندگی خدا – که برترین سعادت است – از خدا بخواهد، باید یک محلی داشته باشد که اگر خواستند شما را از دنیا ببرند؛ حضرت شفاعت بکند.

منبع: زملک تا ملکوت، متن سخنان اخلاقی مرحوم آیت الله حق شناس تهرانی (دفتر دوم)

مصحف تو را پیش رو می­ گشایم.

تو را بحق اسماء جلاله ­ات. تو را به حق کرامتی که سابقه آن را بر روح و جانم نمایانده ­ای، تو را به حق عنایتی که در سایه سار آن، سالهاست ریزه خوار سفرۀ نعمتت بوده ­­ام، بر من ببخش همۀ نافرمانی­ هایم را ای خوب بی­ همتا!

زیر سایه کلماتت. زیر سایه کتاب مقدست نشسته ­ام. بِکَ یا الله، بِکَ یا الله.

تو را به نام تو می­ خوانم. یا مَن لَهُ الاَسماءُ الحُسنی!

از شعله ­های عذابت بیم دارم. یا مَن اِلَیهِ یَهرَبُ الخائفُون!

بنده شرمسارت را بپذیر. یا مَن اِلَیهِ یَفزَعُ المَدینُون.

با تمام اشتیاقم به سویت آمده ­ام.سرمایه ­ام محبتی است که به عالم نمی­ دهم . یا مَن بِه یَفتَخِرُ المحِبُّون

تمام حرفهایم مسجع شده ­اند. الغوث الغوث خَلِّصنا مِنَ النّارِ یا رب.

این شب­های تا سحر روشن را به هیچ شب و روز و ساعتی نمی­ دهم.لَیلةُ القَدرِ خَیرٌ مِن اَلفِ شَهرٍ.

بر چشم ­هایم نور بصیرت ارزانی دار. یا اَبصَرَ مِن کُلِّ بَصیرٍ.

منبع: اشارات، ماهنامه ادبی مرکز پژوهش­های اسلامی صدا و سیما ، مهر 1382