محبوبا!

به عزت و بزرگی­ات سوگند. غیر از تو کسی را ندارم که با آب بخشش خود، غبار از آینۀ دلم بزداید و بر بال و پر شکستۀ فطرتم مرهم عفوی گذارد.

پروردگار!

با خاکساری تمام و با دلی امیدوار بر آستان پادشاهی­ات به نیاز آمده­ام. پس ای همۀ آمالم!  گر تو برانی به که روی آورم.

ای توبه پذیر!

اگر دست رد بر سینۀ اعمال زنی و روزنه­های امید به بی­کران بخشایشت را به رویم ببندی، پس افسوس بر شرمساری­ام و دریغ از رسوایی­ام و وای بر بدی و لجنزار بد بوی کردارم!

مهربانا!

با خورشید عفوت، گناهان ریز و درشتم را ذوب کن و با دوای شفا بخش قبولی­ات، قدرت پرواز به بال­های شکسته از تیر گناهم ببخش.

عزیز!

در بازار داغ و پر رونق قیامتت، آب گوارا و خنک شفاعتت را از جگر سوخته از آتش گناهم دریغ نورز و هستی­ام را که رنجور و مجروح از پنجه­های دیو گناه است، از ردای زیبای قرب و وصل­ات محروم مساز.

ای اقیانوس عفوت بی­کران_.

یا ارحم الراحمین.

منبع: اشارات، ماهنامه ادبی مرکز پژوهش­های اسلامی صدا و سیما ، مهر 1382

تصمیم برای آینده

انشاءالله با امام زمان­مان رابطه پیدا بکنیم.رفقای عزیز! در این شبهای قدر تا طلوع فجر(که ملائکه خداحافظی می­­کنند) وقت دارید که تصمیم بگیرید. باید برای آینده خودتان تصمیم بگیرید. اسراف کردید، خطا کردید، رویه را خطا رفتیم؛ اما پروردگار آمرزید. «ان الله الذنوب جمیعاً انه هو الغفور الرحیم».⁽¹⁾ پروردگار غفور است، رحیم است، خود را متعهد کرده است به بخشش و رحمت؛ اما ما باید برای آینده تصمیم بگیریم.

ساعتی برای مناجات با پروردگار

شخصی سؤال کرد : یابن رسول الله چه کنیم؟

حضرت فرمود: باید ساعتی را برای مناجات با پروردگار قرار دهید.

راه گدایی کردن را حضرت سجاد(علیه السّلام) به ما آموخته است که فرموده: «و فی مناجاتک روحی و راحتی».⁽²⁾ یک قدری بعد از اینکه اهل خانه به بستر آرامش رفتند، با خدا صحبت بکنید، ببینید چه کار باید بکنیم، چه کار نباید بکنیم.اگر این کار را نکنی؛ خدا شاهد است که خواهی رفت.

باید وجودت برای افراد جامعه نافع باشد

«ما ینفع الناس فیمکث فی الارض».⁽³⁾  باید وجودت برای افراد جامعه نافع باشد، آقا جان! افراد جامعه را یا پدر یا برادر یا اولاد خودت بدانی. اگر چنانچه غیر از این باشد؛ نظر خاندان عصمت را اعمال نکرده­ای.

پی نوشتها:

1- زمر،53

2- مفاتیح الجنان. مناجاة خمسة عشر، مناجات المریدین «و آرامش من در مناجات با تو است»

3- رعد،17«و اما کسانی که برای مردم نافع هستند در زمین خواهند ماند».

منبع: زملک تا ملکوت، دفتر دوم، متن سخنان اخلاقی مرحوم آیت الله حق شناس تهرانی

قال علی (علیه السّلام): إنَّ لله شَراباً لأولیائه. إذا شَربِوا سَکِروا ، و إذا سَکِروا طَرِبوا، و إذا طَرِبوا طابوا، و إذا طابوا ذابوا، وإذا ذابوا خَلَصوا، و إذا خَلَصوا طَلَبوا ، و إذا طَلَبوا وَجَدوا ، و إذا وَجَدوا وَصَلوا، و إذا وَصَلوا اتَّصَلوا، و إذا اتَّصَلوا لا فَرقَ بَینَهُم و بَین حَبیبِهِم.

امیرالمؤمنین (علیه السّلام) فرمود: خداوند برای اولیاء خود شرابی دارد که چون بیاشامند، مست می­شوند؛ و چون مست شدند، به وجد و طرب می­آیند؛ و چون به طرب آمدند، از غلّ وغش پاک می­شوند؛ و چون پاک شدند، در محبت خدا ذوب می­شوند؛ و چون ذوب شدند،خالص می­شوند؛ و چون خالص شدند، ذات او را طلب می­کنند؛ و چون او را طلب کردند، او را می­یابند؛ و چون او را یافتند، با او جمع می­شوند؛ و چون جمع شدند، جدا نمی­شوند؛ و چون متصل شده و منقطع نشدند، فرقی میان آنها و محبوبشان باقی نمی­ماند.

منبع حدیث: جامع الاسرار، ص205.

از کتاب دلشده، تحلیلی بر احوالات عارف توحیدی مرحوم سید هاشم حداد