گر تو برانی به که روی آورم؟
محبوبا!
به عزت و بزرگیات سوگند. غیر از تو کسی را ندارم که با آب بخشش خود، غبار از آینۀ دلم بزداید و بر بال و پر شکستۀ فطرتم مرهم عفوی گذارد.
پروردگار!
با خاکساری تمام و با دلی امیدوار بر آستان پادشاهیات به نیاز آمدهام. پس ای همۀ آمالم! گر تو برانی به که روی آورم.
ای توبه پذیر!
اگر دست رد بر سینۀ اعمال زنی و روزنههای امید به بیکران بخشایشت را به رویم ببندی، پس افسوس بر شرمساریام و دریغ از رسواییام و وای بر بدی و لجنزار بد بوی کردارم!
مهربانا!
با خورشید عفوت، گناهان ریز و درشتم را ذوب کن و با دوای شفا بخش قبولیات، قدرت پرواز به بالهای شکسته از تیر گناهم ببخش.
عزیز!
در بازار داغ و پر رونق قیامتت، آب گوارا و خنک شفاعتت را از جگر سوخته از آتش گناهم دریغ نورز و هستیام را که رنجور و مجروح از پنجههای دیو گناه است، از ردای زیبای قرب و وصلات محروم مساز.
ای اقیانوس عفوت بیکران.
یا ارحم الراحمین.
منبع: اشارات، ماهنامه ادبی مرکز پژوهشهای اسلامی صدا و سیما ، مهر 1382