طُوبی لِمَن ذَکَرَ المَعادَ وَ عَمِلَ لِلحِسابِ وَ قَنَعَ بِالکَفافِ وَ رَضِیَ عَنِ اللهِ ⁽¹⁾.

طوبی، هم کلمه طیب است و هم در روایات آمده است که درختی است در خانه حضرت زهرا (علیه السلام) در بهشت که در خانۀ هر مؤمنی یک شاخه از آن هست و مؤمن از آن شاخه هر چه نَفسَش در بهشت اشتها دارد می چیند و می خورد.

این را در معنویّات روحی خودتان بگویم،شما که محبت در قلبتان هست،هر وقت چیزی می خواهید آن را از که می خواهید؟از آن می چینید و می خورید.آیا آن شاخه نیست؟آیا آن شاخه مال حضرت زهرا (علیها السلام) نیست؟ مال فرزندان پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم)نیست؟کدامتان هستید که شاخه در قلبتان ندارید که هر وقت گرفتاری دارید با آن التماس بگیرید؟هر وقت که از هر کس رانده می شوید با چه کسی تماس می گیرید؟با آن! می روید سراغ شاخه. می گویی تو به من رحم کن، هیچ کس در را باز نکرد.

ادامه »

منزل «شعبان» برای سالک به سوی خدای تعالی ،یکی از منازل عمر است و برای آن شأن عظیم و فضیلت کثیری است و در آن ، شبی از شبهای قدر واقع و مولودی در آن به وجود آمده است که خداوند به وسیله او به هر مظلومی از اولیاء انبیاء و اصفیاء خویش از زمانی که پدر ما آدم (علیه السلام) هبوط به زمین نموده ، وعدۀ نصرت فرموده است که به وسیلۀ او پر کند زمین را از عدل و داد پس از اینکه پر شده باشد از ظلم و ستم و در شأن این ماه همین بس که ماه رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) است و دربارۀ آن فرمود : شعبان، ماه من است خدای بیامرزد کسی که مرا به ماه من اعانت کند؛«شَعبانُ شَهری رَحِمَ اللهُ أَعانَنی عَلی شَهری» و کسی که منزلت این دعوت عظمی را بشناسد ناچار است که اهتمام کند تا مشمول آن دعوت گردد و در آن داخل شود و خلیفه رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) و برادرش امیر المؤمنین (علیه السلام) است که فرموده:«ما فاتَنی صَومُ شَعبانَ مُذ سَمِعتُ مُنادی رَسولِ اللهَ(صَلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آله وَ سَلَم) یُنادی فی شَعبانَ فَلَن یَفُوتَنی ایّام حیاتی صَومُ شَعبانَ إِن شاءَاللهُ»؛یعنی روزۀ ماه شعبان از من فوت نشد ار زمانی که شنیدم منادی رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فریاد می نمود بنابراین هرگز روزۀ ماه شعبان از من در ایام زندگانیم فوت نخواهد شد اگر خدا بخواهد.این دربارۀ روزه آمده است و بر آن یاری و اعانت رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) را از سایر جهات مانند نماز و صدقه و مناجات و تمام راههای خیر.

منبع:المراقبات، تالیف میرزا جواد آقا ملکی تبریزی(قدس سرّه)

1- در ارتباطاتشان موفق هستند و برای آن تلاش می کنند.

2- برای زندگیشان برنامه دارند وبرای به حقیقت درآوردن برنامه خود ،روی آن کار می کنند.

3- علاقه زیادی به متفاوت بودن دارند به این معنی که معمولاً کارهایی را انجام می دهند که بقیه انجام نخواهند داد.

4- بر خلاف بسیاری از مردم که با چیزهای بی ارزش شاد می شوند و به هر بهایی از درد و زحمت فرار می کنند ،انسان های موفق ارزش و مزایای کار در شرایط سخت را درک می کنند.

5- در همه چیز تعادل را حفظ می کنند.

6- اهمیت خویشتن داری را درک می کنند و افراد بسیار قوی هستند.

7- مهربان و بخشنده هستند.از کمک کردن به دیگران برای رسیدن به موفقیت لذت می برند.

8- فروتن هستند،اشتباهات خود را قبول کرده و عذرخواهی می کنند.

9- با هر شرایطی خود را وقف می دهند و به دنبال تغییر هستند.

10- از انتقادات دیگران استفاده می کنند.

11- سعی می کنند بدن خود را از نظر فیزیکی متعادل نگه دارند.

12- یک موتور قوی و بزرگ در درون خود دارند که همیشه به سختی کار می کند.

13- انعطاف پذیر هستند.در زمانی که اکثر مردم از انجام کاری تسلیم می شوند آنها تازه شروع به کار می کنند.

ادامه »