نمایش پادشاهی خدا در قیامتی زود هنگام

در این شهر قیامتی برپاست. اگر چه «المُلکُ یَومَئِذٍ لِلَّه»⁽¹⁾ درباره روز معاد نازل شده است شما می­توانید بسیار زودتر از قیامت در این شهر محشری که برپاست مشاهده کنید.

اینجا هم پادشاهی فقط از آن خداست و به حکم «لایَتَکَلَّمُونَ إِلَّا مَن أذِنَ لَهُ الرحمَنُ وَ قَالَ صَوَابا»⁽²⁾ هیچ کس جز به اذن خدا سخن نمی­گوید و اگر کسی حرفی بزند، کلام ناصواب بر زبان جاری نمی­کند.شاید هم صاحب­خانه با روزه­ دادن، رمقی برای گفت­وگوهای زائد باقی نگذاشته است.

محاسبۀ قبل از حساب و تمنّای پیش از عقاب

به هر حال اهالی این شهر از بس قیامت را باور دارند،هر بار که صدای گریه­شان رامی­شنوی، احساس می­کنی انگار خدا به آنها گفته است که نه، دیگر هرگز نمی­بخشمتان. و بعد آنقدر ناله­های جگرسوز سر می­دهند تا او را راضی کنند. در حالی که وقتی خوب نگاه می­کنی، خدا دارد آنها را گرم در آغوش قرب خود می­فشارد و نوازششان می­کند.

یکی از مشخصات مناجات­هایشان در این شهر آن است که هیچ­ گاه درست نمی­فهمی، بالاخره از سر محبت با خدا حرف می­زنند و گریه می­کنند یا از سر خوف و خشیت او است که ناله می­کنند. با آنکه از او می­ترسند، هیچ گاه از او فرار نمی­کنند. و با اینکه همیشه به سمت او می­روند و به او هم می­رسند، اما این رسیدن هیچ گاه به پایان نمی­رسد.

اوصاف مهمانان

طوری عبادت و طاعت می­کنند که گویی تا کنون همه­ی عمر را به بطالت گذرانده­اند و اکنون می­خواهند گذشته را جبران کنند، و به قدری از معصیت می­ترسند که انگار این آخرین گناهی است که اگر انجام دهند دیگر عاقبت به خیر نخواهند شد و روی سعادت را هم نخواهند دید. در دفترچه­های حساب خود فقط آمار گناهانشان را می­نویسند و وقت خود را برای یادداشت کارهای خوبشان تلف نمی­کنند.

محلۀ مرکزی شهر

اگر به آن قلعۀ نور که در محلۀ مرکزی شهر قرار دارد برسید، دیگر برای دیدن دیگران کور می­شوید و چشم دیدن کسی را غیرِ آن مستور نخواهید داشت وهمه، شما را برای همیشه با چشمان اشکبار ملاقات خواهند کرد.

آنجا محل مرتفع شهر است. نام گذر اصلی آن، کوچه بنی هاشم است. باید به گوش شما خورده باشد. نگران نشوید. در این شهرِ آسمانی هیچگاه این کوچه مورد تعرّض نااهلان قرار نگرفته است. سایه بان بیت الاحزان که این بار بیت الاحرار است پابرجاست. بوی دستان مادری که برای پختن نانش، ملائک آسیابش را می­چرخانند، هنوز به مشام می­رسد. جای قدم­های اهالی آن محله بوسه گاه اولیاء خداست.

پی نوشتها:

1- فرمانروایی در آن روز فقط از آن خداست . سوره حج،آیه 56.

2- سوره نبأ ،آیه 38.

منبع: شهر خدا(رمضان و رازهای روزه­ داری)،علیرضا پناهیان