سید رضی هیچ وقت خود را در کنج کتابخانه و گوشه مسجد و مدرسه محبوس و محصور نساخت و هرگز در را به روی خود نبست تا به امور شخصی و خدمات جزئی و مقطعی سرگرم باشد . جوانمردی همچون او رسالت خود را فقط در بحث و تألیف و شعر و شاعری نمی دید بلکه به اقتدا به جد بزرگوارش امیرالمؤمنین علی(ع) به داد محرومین و ستمدیدگان می رسید و نصرت دین خدا را هدف نهائی خود قرارد داده بود به هر طریقی که ممکن می شد در این راه تلاش می کرد . و هیچگاه مایل نبود در صف دولت مردان فرومایه که تشنه قدرت بودند قرار گیرد .

نقابت

در آن روزگار مقامات و مسئولیتهای زیادی وجود داشت که سید رضی در تصاحب و تصدی آنها از همگان لایق تر و شایسته تر بود . ولی سید بزرگوار مسئولیتهایی را به عهده گرفت که ویژگیهای خاص مردمی داشت مانند نقابت علویان وامارت حاجیان و دیوان مظالم . نقابت یعنی سرپرستی مردان و زنانی که از نسل حضرت ابوطالب پدر امام علی (ع) بودند و این منصب را «نقابت طالبیان» می خواندند . این مسئولیت به خاطر حفظ شرافت خاندان ابوطالب به وجود آمده بود .

سرپرستی حجّاج(امیرالحاج)

علّامه بزرگوار سید رضی بهترین ایام جوانی خود را صرف خدمت به مردم می کرد و در انجام فعالیتهای اجتماعی سمبل ایثار و فداکاری بود . لقب «رضی» هم به خاطر خدمات شایسته اش در حسن اجرای مسئولیتهای محوله به او اعطا شد . از آنجا که کارهای او مورد رضایت همگان بویژه اندیشمندان بود او را صاحب منصبان به امیرالحاج ملقب ساختند . سرپرستی حجاج هم مثل نقابت و مسند قضاوت از شرایط سنگین و دشوار برخوردار بود و این از افتخارات بزرگ شیعه است که در سال 379هـ . ق. از میان آن همه عالمان و بزرگان و صاحب نظران اهل سنت ، اندیشمند جوان شیعی برای انجام مناسک حج انتخاب شد . آنهم در عهد خلفای سنی مذهب عباسیان با آن اقتدار که در تاریخ به ثبت رسیده است .

روح حماسی

سید رضی سخنوری بود شجاع و بی باک ، اقیانوس ، اقیانوس بی کران روحش پر از امواج خروشان حماسه بود . که بر ساحل می ریخت و از بیشه دلش درختان پر صلابت و آکنده از شهامت قد بر می افراشت . او از هیچ مقام و قدرت و صاحب منصبی ، واهمه به دل راه نمی داد . سید والا مقام در تمام احوال همه خلفای عباسی را غاصبین خلافت و ولایت و حکومت اسلامی می دانست و لحظه ای از فکر براندازی نظام ظلم و جور و ترسیم کربلا و تجدید عاشورا غافل نبود . او همیشه در انتظار یاری بخت و مساعدت زمان به سر می برد تا بر ضد طاغوتیان و حاکمان ظلم و جور بتازد و زمامداری امت اسلامی را به دست بگیرد و بار دیگر عدل علی (ع) را بگستراند .

صفحات: 1· 2