در تاریخ پر فراز و نشیب اسلام، کمترکسی از جامعه زنان، چون حضرت خدیجه کبری (سلام الله علیها) درخشیده است. خدیجه (سلام الله علیها) بانویی است که بزرگترین افتخارش همسری پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم)است.ایشان چنان شخصیتی داشت که حتی سالها پس از رحلت وی، پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) هر گاه نام او را می­شنید اشک بر گونه­های آن حضرت جاری می­شد.

یقیناً آنچه از علاقه­مندی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) به این بانوی الهی در سیره­ی تاریخ نویسان وجود دارد، نشان ازعلاقه قلبی به معنای یک رابطه­ی عاطفی صرف نیست؛ بلکه داشتن خصلت­های نیکو و برخورداری از صفات عالی انسانی ، قرب و منزلتی خاص برای ایشان نزد رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) ایجاد کرده بود.

حضرت خدیجه (سلام الله علیها) نور نبوت را در نبی اعظم مشاهده نمود – که نور نبوت را هر کسی نمی­بیند – و همین امر نیز یکی دیگر از ویژگی­های منحصر به فرد ایشان است و اولین کسی که بعد از اعلام رسالت رسول الله گفت «لا اله الا الله» «محمد رسول الله» حضرت خدیجه کبری(سلام الله علیها) بود.

هر کس با هر دیدگاه تحلیلی، با فضایل این بانوی بزرگ رو به رو شود، اولین چیزی که چشم او را خیره می­نماید، ایثار بی­مانند ایشان است. خدیجه کبری(سلام الله علیها) تاجر بود و به راستی تجارتی کرد که هرگز ورشکستگی و کسادی نداشت؛ چنان که خداوند متعال می­فرماید:«یرجُونَ تجارةً لَن تبور» او همه هستی خود را و هر چه داشت به خاک پای سید ابرار نثار کرد، بدون منت و بدون طلب سود و اجرت؛ اما در مقابل خیری را خرید که وصفش گفتنی نیست وآن دلبستگی سید ابرار و محبت حبیب الله بود، چندان که رسول خدا تا آخر عمر می­فرمود:«هیچ کس برای من خدیجه نمی­شود»

عایشه از پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) نقل می­کند که آن حضرت می­فرمود:« کانت من أحسن النساء جمالاً و أکملهنَّ عقلاً و أتمهنَّ رأیاً و اکثرهُنَّ عفةً و دیناً و حیاءً و مروةً و مالاً؛ وی در زیبایی یکی از نیکوترین زنان و در فرزانگی یکی از داناترین زنان و نیز یکی از عفیف ترین،متدین ترین، باحیا ترین، باشخصیت ترین و دارنده ترین زنان بود»

منبع: ماهنامه فرهنگی، اجتماعی سیاسی ،شمیم یاس،شماره 89