خداوند خزانه را در فطرت قرار داده است. خدا شناسی و شناخت ائمه(علیهم السلام)،همه را،در سرّ آدم قرار داده است.الآن - بحمدالله - به آنها احتیاج داریم.انشاءالله خود شما هم اهل بندگی هستید و نور دارید.با آن نور نگاه کنید.بگذارید در باز شود.اگر در باز شد گذشته ها هم جبران می شود.
از قلب و جان وخزانه ای که خدا در سرّ بنی ادم نهاده است دری به سوی خدا باز می شود وآن وقت همه چیز پاک و پاکیزه می شود.غیر خدا در دل انسان کوچک می شود.بلکه کوچک بود ولی نمی دیدیم،فکر می کردیم بزرگ است.وقتی دنیا به نظر آدم بزرگ آید وحشتمان هم بزرگ است.
گاهی شخص بزرگی چوب یا شمشیری در دست دارد آدم می ترسد. ولی یک بچۀ کوچک یک تکه چوب به دست گرفته اینجا دیگر آدم نمی ترسد.
تشبیه بزرگی برای دنیا کردم.تمام غصّه هایی که اهل طبیعت دنیا را می گیرد به خاطر بزرگ دانستن دنیاست.دنیا خیلی کوچک است.آخرت خیلی بزرگ است،اما نمی توانیم بفهمیم. بگذار در آخرت باز شود آنوقت انسان محکم می شود.چون آخرت بزرگ است دنیا در نظرش کوچک شده است مثل یک ارزن.اگر ارزنی در این اتاق بیفتد گم می شود.چرا آن را بزرگ می بینی؟!وقتی آخرت را بزرگ دیدیم،اگر شما چند سیب را که در اندازه های مختلف هستند جلوی بچه ها بگذارید،همه دست ها به طرف سیب بزرگتر دراز می شود.اعتنایی به سیب کوچکتر ندارند.ان شاءالله اگر خداوند چیزهای بزرگتر را نشانت بدهد سراغ آن بزرگترها می روید.فطرت انسان اینچنین است.طالبِ بزرگتر است.
خداوند چیزهای خوب زیاد دارد .انشاءالله در را باز کند تا ببینی عجب دستگاهی است.دیگر چیزی غیر از آن را نمی بینی.می گویی:خدایا،من چقدر دیر آمدم!خدایی که به شما عزت و حیات می دهد دنیا را در نزد شما کوچک می کند.

منبع:طوبای محبت1،مجالس حاج محمد اسماعیل دولابی