در اسرار مراقبات ماه ذی الحجه الحرام
برمراقب آن است که در طلب دیدن هلال ماه اهتمام کند تا این که در مقامات اوقات مخصوصه این ماه بر یقین باشد بلکه بر او لازم است که این امر را از حوائج مهمه ای قرار دهد اوقات دعای خود ذکر می کند.
سپس از مهمات اهل مراقبه، شناسایی حال منزل شریف از حیث فضل و شرف ومعرفت شرف مقامات کریمه و معرفت فواید آن است
باری از جمله مواقف آنماه دهه اول آن است ومراد از ایام معدودات در فرمایش خدای تعالی *واذکُرُوا الله فی أیّامٍ مَعدُوداتٍ* یعنی ذکر خدای کنید در روزهای معلوم همین ده روز اول ماه ذی الحجه است و"ذکر” با غفلت جمع نمی شود؛ پس برحذر باشی از اینکه قلبت در آن ماه به فضلات چرکین شود بویژه با معصیت. وتمام ذکر آن است که عقل وروح وقلب و قالبت بتمامه در ذکر و یاد خدای عزوجل باشد و برای هریک از آن ها ذکر خاصی است.
و اذن خدا را که در ذکر خود به تو داده است غنیمت بشمار و به عقل خودت این نعمتهای عظیمه را که اگر در تمام طول عمر به شکر باشی قادر بر ادای شکر آن نیستی تقدیر کن قدر بشناس وروح خود را در مقام حضور حاضر بدان چنانکه گویی *فی مقعَدِ صِدقٍ عندَ ملیکِ مُفتَدِرٍ*
>یعنی در نشیمنگاه صدق در حضور پادشاه مقتدر هستی و به قلب خودت بر عبودیت او و شکر نعمات بیشمار او اقبال کن وبه تمام اعضاء وجوارح خودت به آنچه مختص عبادات و قربات هستند مشغول شو؛ پس اگر به چنین ذکری بودی مژده باد تو را که همان علامت و نشانه یاد خدای عزوجل و ذکر او نسبت به تو است در تمام وجود تو، به تمام وجود تو و او در تمام این حالات ترا دوباره یاد می کند به پاداش یادی که تو کرده ای؛ زیرا خدای تعالی ذاکرین خود را دو مرتبه یاد می کند؛ پس منزه است متفضلی که فضل او بی حدّ است و شکوری که شکر او بی نهایت است.
و در آنچه در فضیلت این ایام از پیمبر(صلی الله علیه وآله وسلم) وارد شده تفکر نمای که فرموده “ایامی پاکیزه تر و پر اجر تر از عشره اضحی نزد خدای تعالی نیست"؛ عرض شد:حتی جهاد در راه خدا؟ فرمود:حتی جهاد در راه خدا مگر این که مردی به جان و مال خود بیرون رود و سپس چیزی از آن را برنگرداند.
وهمچنین فرمایش دیگر که"ایامی که عمل صالح در آن از ایام عشر(یعنی عشر ذی الحجه) نزد خدا محبوب تر نیست. عرض کردند: یا رسول الله! حتی جهاد در راه خدا؟ فرمود: حتی جهاد در راه خدا. مگر مردی که بیرون رود با جان و مال خود سپس برنگردند.”
پس در این دو روایت نظر کن بخصوص روایت دوم و آنچه را خداوند عظیم شمرده است، عظیم بشمار و کمر محکم ببند و با کمال شوق و نشاط داخل این میدان شو و با دعا و توسل به نگهبانان آن ایام ، یعنی ائمه اطهار بپرداز بویژه شب اول را و در تضرّع به باب کرمشان بیفزای تا تو را در همّ خود و حزب خود و دعای خود و حمایت خود و ولایت و شفاعت و شیعه ی خودشان داخل کنند و از خداوند توفیق ترا و پذیرش ترا بخواهند و رضای او را از تو طلب نمایند و تأیید و تسدّی ترا مسئلت نمایند و هرچیزی که به دین و دنیای تو و آخرت تو برای خودت و خاندانت و برادران دینیت و همسایگانت و برای ذوی الحقوق تو عاید شود ، از درگاه باری بخواهند .
برگرفته از کتاب المراقات تالیف : عارف کامل میرزا جواد آقاملکی تبریزی