بچه های رزمنده تعریف می کردند: آمده بودند تا از آقای خوری عکس و فیلم و مصاحبه تهیه کننند. اما هرچه اصرار می کردند او بیشتر امتناع می کرد واصرار دوستان هم بی نتیجه بود . ایشان هم در پاسخ چراهای اطرافیان فقط به روایتی از مولایش علی (علیه السلام) اکتفا می کردند که این جور کارها ارزش واهمیت سنگر نشینی وجهاد در راه خدا را از بین می برد و آدمی را مغرور می کند.

شهید محمد جواد فخار

هرگز حاضر به قبول پست ومقام نبود. همیشه در کنار فرمانده به عنوان همکار یا جانشین فعالیت می کرد. هرجا کاری  وجود داشت محمد جواد هم حاضر بود به قول بچه ها آچار فرانسه ی گردان بود.

لحظه ای که محمد جواد دعوت حضرت دوست را لبیک گقت، چیزی به جز یک پلاک از اوباقی نمانده بود. گمنامی آرزوی دیرینه اش بود.