فرازهایی از دعای حضرت علی(علیه السلام) در روز دوازدهم ماه رجب
منزه است خدایی که درآسمان است عرش او،منزه است آنکه در زمین است سطوت او،منزه است آنکه در خشکی و دریا راه (رسیدن) به او موجود است،منزه است آنکه در آسمان عظمتش هست،منزه است آنکه در(سراسر)زمین نشانه های او هست،منزه است آنکه در کوه ها حکم و داوری او است.
منزه است آنکه در دوزخ انتقام و عذاب او است، منزه است آنکه در بهشت رحمت و ثواب او است، منزه است آنکه هیچ فراری از (تحت قدرت)او بدر نرود.
منزه است آن پاینده ای که هیچگاه سهو نکند، منزه است آن نگهبانی که هیچگاه سرگرم (چیزی )نشود،منزه است آن توانگری که فقیر نشود،منزه است آن بخشنده ای که بخل نورزد.
منزه است آن سخت نیرویی که ناتوان نشود، منزه است آن مراقبی که غفلت نکند.
منزه است آن زنده ای که نمیرد، منزه است خدای جاوید پایدار،منزه است زندۀ پاینده،آنکه چرت و خواب او را نگیرد.
خدایا درود فرست بر محمد و خاندانش،پیامبر رحمت و خاندان بابرکت و پاکیزه اش،و ای خدا ما را نومید از رحمت خود،و مأیوس از فضل و کرمت باز مگردان،و پناهمان ده که ما را -پس از هدایت و راهنمایی ات از ما-گمراه و گمراه کننده بازمان گردانی،و از حیرت و سرگردانی در دین ما را محافظت فرما ،و ما را مسلمان بمیران ،و ما را به مردمان صالح(و شایستگان)برسان،به حق محمد و خاندان پاکش،آمین رب العالمین