چند تذكر و نتيجه

دعا, برطرف كننده بل

عايشه همسر پيامبر گرامى(ص) از آن حضرت روايت كرده: گريزى از سرنوشت و فقدان نيست, اما دعا براى آنچه پيش آمده و خواهد آمد سودمند است. دعا گاهى به پيشواز گرفتارى مى شتابد; پس تا روز قيامت با يكديگر در كشمكش هستند و دعا از تحقق بلا پيشگيرى مى كند.(17)

پافشارى در راز و نياز

امام صادق(ع) مى فرمايد: ((لولا الحاح المومنين على طلب الرزق لنقلهم من الحال التى هم فيها الى حال اضيق منه)) (18); اگر مومنان به درخواست روزى از خدا اصرار نورزند, زندگى بر آنان تنگ آمده و معيشتشان رو به كاستى مى نهد. بعيد نيست كه مراد از درخواست كه در اين حديث شريف آمده, درخواست عملى نيز باشد. به عبارت ديگر, از خدا درخواست چيزى كردن, گاهى با زبان سر, گاهى با زبان عمل و گاهى با تلاش و به كار انداختن قوا و استعدادهاى خدادادى است. مردم تلاشگر و پويا, شايستگى خويش را براى تفضل بيشتر نعمات و وسعت معيشت نشان مى دهند و خداوند هم به پاس اين شايستگى, رفاه و آسايش و وسعت بيشترى به زندگى آنان عطا مى فرمايد. به همين خاطر امام(ع) مى فرمايند اگر مومنان بر درخواست روزى اصرار نورزند (راه عافيت طلبى را پيشه كنند) زندگى بر آنان تنگ آمده و رفاه و آسايش آن ها رو به كاستى مى گذارد.

ولايت در گرو كردار نيك

از جمله وصاياى امام باقر(ع) به شيعيان و اولاد هاشم اين است: به خدا سوگند, ما نه از خدا طلبكاريم و نه با او پيوند خويشاوندى داريم, بلكه تنها راه نزديكى به او فرمانبردارى است; اگر كسى از شما حق را فرمانبردارى كرده و عمل صالح انجام دهد, ولايت ما اهل بيت برايش سودمند خواهد بود, اما اگر نافرمانى كرده و گناه پيشه كند, از ولايت ما سودى نخواهد برد.

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6· 7· 8· 9· 10· 11