یکی از ویژگی های قرن بیستم که منشأ دگرگونی ها و تحولات عظیمی در سراسر جهان شد و همواره به عنوان الگویی برای تمامی ملل اسلامی محسوب می شود، انقلاب اسلامی ایران است، انقلابی که با درایت و رهبری حضرت امام(ره) و پشتوانه مردمی به پیروزی رسید و توانست دست اجانب را از این سرزمین کوتاه کند. تحقق نظام جمهوری اسلامی ایران، نظامی که نشأت گرفته از اسلام ناب محمدی(صلی الله علیه و آله و سلم) و بر پایه آن بود، تمامی رؤیای استعمار را به کابوس تبدیل کرد.

از این رو تمامی تلاش خود را به کار گرفت تا این نظام نوپا را به زانو درآورد؛ جنگ نابرابر را طراحی کرد،و خود، عراق را همچون عروسک خیمه شب بازی با آهنگ مورد نظر خود رقصاند، تمامی تسلیحات  را بر علیه ایران به کار گرفت و به خیال خود به فکر به دست آوردن موقعیت از دست رفته خود در منطقه بود اما نمی دانستند رهبریِ خردمندانه حضرت امام (رحمة الله) که با توکل و تسلیم از یک طرف و عشق و شوق و ولایت پذیری و شهادت طلبی مردم از سوی دیگر این نظام نوپای اسلامی را محافظت می نمودند.

امید که این نظام اسلامی ظل توجهات خاصه حضرت ولیعصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و در سایه رهبری مقام عظمای ولایت حضرت آیة الله خامنه ای (مدظله العالی) سربلند و پیروز باشد.

در عصر نبی^(ص) گر بشکستند همه عهد علی^(ع) را

                            گر خانه نشین کرد عدو از ستم خویش ولی^(ع) را

ما درس گرفتیم در این نهضت اســــلامی ایــران

                           تنهـــا نگذاریم دمـی رهبـــر خود سیــد عـــلی را

استعمار بداند تا زمانیکه ایران اسلامی رهبری همچون آیة الله خامنه ای (مد ظله العالی) را دارد نقشه هایش بر آب و همیشه نابود است.

*سالروز مبارزه با پیر استعمار(انگلیس) مبارک باد*

مطلب از :ملیحه سوری،معاونت اداری مالی مدرسه

وداع و سلام

بهار بندگی را به باده نوشی آمده ام و به شکرانه ات جان خواهم افشاند. ای عشق، ای بهار، ای نور، لبیک!

لبیک، ای صدای الله اکبر گلدسته ها!

لبیک، ای شور نهفته در قلب این همه عاشق!

لبیک ای خدای رمضان، ای خدای فطر!

رمضان آمده بود تا از عشق های جاری در کوچه پس کوچه ها بگوید که دلتنگی بیوه زنان را می شوید و غفلت روز مرگی مردمان را. رمضان آمده بود تا میزبان را به مهمانی خدا ببرد؛ آمده بود تا جاری کند نمازمان را در کوچه های نیاز.

بوی وداع می آید…

خدایا، مهربانا، پروردگارا، دوستا و آفریدگارا! نیک می دانستی که از خاک بودنم مرا از پرواز باز خواهد داشت و از آنجا که دوستم داشتی، رهایم نکردی. بهار رمضان را در چرخش ایام بر سر راهم قرار دادی،تا سر و تن، دل و جان، و خویشتن خویش را در بارش بارانهای رحمت تو، باران های رحمت رمضانی ات، از هر چه آلودگی و سنگینی و گرد و غبار، بشویم و پاک کنم.

تو مرا به مهمانی ات فرا خواندی، تا در برابر نگاهت، در حضور با شکوه و مهربانت، در بارگاه معنوی ضیافت نورانی ات، دوباره به یاد فطرتم، خود خود خودم بیفتم، از وابستگی ها، دلبستگی ها، شبکه رکود آور روزمرگی ها، بگذرم و روح تنها و دل مظلومم را، در آن اعماق در آن انتها بیابم و در آن سویدای دلم، با فطرت نخستینم، با آیینه ای که در برابر خوبی ها و پاکی ها و خودت داشتم، به نماز فطر تو بیایم.

خداحافظ ای ماه زلال بارانی، ای ماه نسیم های بهشتی، خداحافظ ای ماه کوزه های کوثری، ای ماه زمزمه های حیدری، خداحافظ ای ماه طلوع، اشراق، نور و رهایی! تو امروز می روی اما بدان دل به فطرت رسیده من، تا حضور دوباره تو اشتیاق سبزش را به ذکر و تسبیح به شکوفه خواهد نشاند.

صفحات: 1· 2· 3· 4

قنوت عاشقی

آسمان هر صبحدم تسبیح تو می گوید اینک در این صبح بارانی از شوق و شور در این عید عرفانی در مقابل روزه داران کم آورده است، این همه عاشق زیر سقف آسمان دست به سوی پروردگار به نیت پنج مهمان کساء پیامبر«اللهم اهل الکبریاء والعظمة و اهل الجود و الجبروت» را، با تو نجوا می کنند، ای اهل عفو و رحمت و ای اهل تقوا و مغفرت…

دانه دانه اشک آسمان با سرشک شوق آدمیان درآمیخته و همه فریاد می زنند«اسئَلُک بِحقّ هذا الیَوم» که قرارش دادی «للمسلمینَ عیدا» رحمت فرست بر محمد و خاندان او، بر مهدی موعود، بر منتَظَر دل ما، سلام ما را برسان یا الله!

«و اعوذُ بِکَ مِمَاستَعاذَ منهُ عِبادُک الصالحون» پناه می برم به تو از درد جانکاه انتظار…!

چه نشاط انگیز است همراه با نسیم صبح بارانی پس از یک ماه روزه داری و نماز عاشقی، یک صدا با دیگر عاشقان، همنوا با آن یار سفر کرده! ندای «اللهُم رَبَّ النورِ العظیم» سر دهی و در آخر با ضربه های قلبت «العجل، العجل، العجل» را عیدانه از خداوند درخواست کنی.

پس از یک ماه روزه داری و لب تشنگی اکنون با باران رحمت پپروردگار روزه ات را افطار کن!

روزه ات قبول

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5